Levende

Deze morgen hebben we hier in de Oude Abdij de derde periode van 8 dagen Geestelijke Oefeningen beëindigd.

Ik vind het telkens weer een bijzondere ervaring om Geestelijke Oefeningen te geven. Het heeft iets austeers. Zowel voor wie de oefeningen doet als voor wie ze geeft. Dag in dat uit je oefenen … Voortdurende stilte, mediteren, contempleren, terugblikken, liturgie, een flinke wandeling of wat handenarbeid, een beetje geestelijke lectuur, het dagelijks gesprek met de begeleider. Voor de begeleider is het veel en aandachtig luisteren, zelf bidden, studeren op de Geestelijke Oefeningen …

Veel van wat ik gehoord heb klonk bekend in de oren. Mensen die biddend op zoek gaan naar God bewandelen vaak gelijkaardige wegen. En toch is er bijna altijd iets bijzonders. Ignatius van Loyola schrijft over zijn Geestelijke Oefeningen dat ze het mogelijk maken dat het schepsel rechtstreeks iets kan ervaren van de Schepper. Maw, dat zij een rechtstreekse godservaring mogelijk maken.

En inderdaad, doorgaans gebeurt er iets bij mensen als ze Geestelijke Oefeningen doen. Soms heel kort. Soms langer en vaker. Meestal heeft het te maken met de persoon van Christus en vaak valt het onder de noemer van ontmoeting. Dat éne korte moment of die rode draad die men plots ontwaart kan het verschil uitmaken. Dit kan een leven veranderen. Of alvast grote kracht, vreugde, vertrouwen geven waar je lange tijd van kan leven.

Die ontmoeting met de Levende die eigen is aan de Geestelijke Oefeningen maken ze tot zo’n bijzondere ervaring. Voor de retraitant, steeds op een unieke wijze. Maar ook voor de begeleider die er getuige van mag zijn.