Inpakken en uitpakken
Deze dagen ben ik aan het verhuizen. Onverwacht. Mijn provinciale overste zendt mij richting Leuven. Ik heb het even nageteld. Het is de elfde maal op 22 jaar religieus leven.
Het is heel wat rompslomp. Dozen inpakken en weer uitpakken, triëren, spullen wegkieperen, poetsen. Niet meteen iets wat ik leuk vind. Het zal aanpassen zijn aan een nieuw huis en een nieuwe gemeenschap: andere medebroeders, andere gewoontes … Het is ook loslaten: mijn oude gemeenschap en huis, een stad en haar bewoners …
Ik merk dat het me eerder dynamiseert dan dat het me met lood in de schoenen achterlaat. Loslaten en opnieuw aanpassen kunnen bron zijn van meer vrijheid en beschikbaarheid. Zo zijn ze alvast bedoeld in het jezuïetenleven.
Voor Ignatius was het pelgrimeren een ideaal. De eerste jezuïeten verbleven vaak niet langer dan enkele weken of maanden op dezelfde plaats.
Neen, ik mag echt niet klagen. Ik ben er eigenlijk best wel dankbaar om.
Reacties