Het verschil tussen spirituele wellness en onderscheiding - Paus Franciscus. Altijd vreugde. Hoezo? Een overweging door Nikolaas Sintobin sj - 2/2
Hieronder vind je deel twee van mijn commentaar op een uitspraak van paus Franciscus die verscheen op 24 februari 2017 op zijn twitteraccount. ‘In het hart van de christen is er vreugde. Altijd. Vreugde die onthaald wordt als een gave en die gekoesterd wordt om haar te kunnen delen met anderen.’
De ‘onderscheiding van de geesten ‘is erop gericht die vreugde op het spoor te komen. Het is een door Ignatius van Loyola proefondervindelijk uitgewerkte methode voor het dagelijks leven.
Het is geen 16de-eeuwse
spirituele wellness-techniek voor persoonlijke comfort. Ignatius ontwikkelde zijn
methode uit pastorale bezorgdheid: de Goede Boodschap van Gods liefde kan slechts
op geloofwaardige wijze worden verkondigd als zij zichtbaar en voelbaar
gedragen wordt door de levende ervaring van die liefde. De vreugde en de andere
acht vruchten van de Geest zijn bovendien belangrijk omdat ze – als we moeten kiezen
– de richting aangeven waartoe God ons uitnodigt.
Het volstaat niet om de natte vinger in de
lucht te steken om te voelen in welke richting Gods wind waait. Het is geen
techniekje dat je zo maar uit de kast haalt. Je moet er wat voor doen. Het is
een manier van leven die je je door oefening eigen kunt maken.
Hoofd, hart en wil
Bij het onderscheiden hebben zowel ons hart
als ons verstand en onze wil een eigen taak. Hart en verstand zijn
complementair. Het verstand helpt om te onderscheiden tussen de veelheid
en soms de wirwar van de gevoelens. Het verstand helpt ook om te komen bij de
diepere gevoelservaring, die niet beïnvloed wordt door het weer, de hormonen of
het humeur van de dag. Toch is het verstand secundair, want het is objectief en
daardoor onpersoonlijk.
Het onderscheiden gebeurt vooral in het hart.
Daar speelt de persoonlijke gevoelservaring zich af die ook godservaring is. Dat
is nogal wat – en daarom is het nodig dat ons hart voortdurend gezuiverd of,
positief uitgedrukt, gevormd en gevoed wordt. Ons hart dient een biddend hart
dient te zijn, dat leeft in verbondenheid met God en in het bijzonder met
Jezus, de leermeester van de liefde en het leven.
En de wil, tenslotte, helpt ons om met
concrete keuzes te leven naar onze diepere verlangens – de verlangens waarin Gods
uitnodiging voor ons ligt besloten.
Altijd vreugde? Echt, het kan. Begin bijvoorbeeld met het levensgebed: een eenvoudige dagelijkse oefening om in contact te komen met die diepe persoonlijke gevoelservaring.
Reacties