Niet anders meer kunnen
Ignatiaanse onverschilligheid
Ignatius
geloofde dat alle mensen Gods scheppende en dragende liefde kunnen ervaren. Als
we aandacht besteden aan dit soort
ervaring, dan zullen we merken dat we alsdan met heel ons hart naar God
verlangen en, tegelijkertijd, een heel groot besef van welzijn ervaren.
Als we
vervuld zijn van zo’n ervaring, merken we dat alles en iedereen in vergelijking
hiermee verbleekt. Ons verlangen naar dit Mysterie is sterker dan alles of
iedereen. We worden, althans op die ogenblikken, vrij van ongeordende
gehechtheden aan mensen of dingen; of, zoals Ignatius het uitdrukt,
“indifferent”.
We kunnen
dan gewoon niet verlangen om wat dan ook te kiezen dat ons zou wegleiden van het
object van dit verlangen naar “ wat we niet kennen”, het mysterie dat we God
noemen. Een lang leven, gezondheid, rijkdom
- dit alles verbleekt als we het plaatsen naast het Mysterie waar we
naar verlangen.
Reacties
Inderdaad: voor niets ter wereld nog ooit iets doen dat scheiding kan maken tussen God en mijn ziel in het volkomen besef dat God alles is in dit leven en dat het leven zonder God niets is, richtingloos, bestemmingsloos, zinloos, levenloos. En nog slechts leven in en door dankbaarheid. Magnificat.....