Euthanasie voor kinderen en vertrouwen in de rechtsstaat
Foto Eric Riobé
In mijn levensverhaal heeft “de wet” steeds
een voorname rol gespeeld. Ik kom uit een familie met veel juristen. Zelf
heb ik me 9 jaar met de studie en de toepassing van het recht onledig gehouden.
Komt daarbij een katholieke opvoeding waar het respect voor de
regels van de christelijke moraal met de paplepel werd aangereikt. Niet zo
vreemd dat ik de reflex heb om de wet hoog te achten.
Gisteren was ik de preek aan het
voorbereiden voor het WE. Twee van de drie schriftlezingen gingen over de
naleving van de Wet. De Wet van God, wel te verstaan. Ik merkte duidelijk een
malaise mbt het thema van het respect van de wet. Een malaise die niet dateert van
gisteren.
Reeds tientallen jaren trekt de wetgever in
het Westen zich terug uit de morele sfeer. Personen- en
familierecht, om maar één voorbeeld te noemen, wordt steeds meer waardenvrij. De traditionele
christelijke waarden die een belangrijke inspiratiebron waren van deze
rechtstak, zijn er in belangrijke mate uit weggehaald. In een samenleving waar
die christelijke moraal minder als expliciet referentiekader wordt
ervaren, is dit niet vreemd.
De zaak wordt problematischer voor wat de
wetgeving over het begin en het einde van het menselijk leven aangaat. Dit wordt door de voorstanders van
liberalisering doorgaans geplaatst onder de noemer van de zelfbeschikking. Ook
hier is van alles voor te zeggen. Probleem is echter dat het hier niet enkel
gaat over het eigen leven. Maar ook over dat van de – vaak uiterst kwetsbare en
afhankelijke – medemens. Het ondermijnen van het absolute verbod van “Gij zult
niet doden” dreigt het wederzijdse basisvertrouwen, dat aan
de grondslag ligt van elke samenleving en cultuur, onderuit te halen. Dit
vertrouwen is niet enkel belangrijk voor overtuigde christenen, moslims of
joden.
Komt daarbij dat de wijze waarop kersverse
wetswijzing inzake liberalisering van euthanasie voor kinderen tot stand is
gekomen, niet beantwoordt aan de voorwaarden voor behoorlijke wetgeving. Het
lijkt meer op een ideologische strijd waar spoed en revanchisme belangrijker
zijn dan bezadigdheid, overleg en consensus.
Niemand is hiermee gebaat.
Voor mezelf merk ik dat mijn vertrouwen in de
rechtsstaat verder afbrokkelt.
Reacties
In Rooms Katholieke Kerk, wordt met regelmaat herinnert dat wij allemaal zijn " zondaars " met de heer Paus inclusief.
mijn redeneren: zegt een super hoogopgeleide, hoogbegaafde persoon, in leven met successen gezegend,
" ik ben een zondaar" , dan met zijn uitspraak : " ik ben een zondaar " daar heb ik geen moeite mee.
Zie alstublieft hoe ANDERS ! deze woorden klinken : " ik ben een zondaar.....? ?
voor persoon die voor welke redenen dan ook, ziek in leven staan, kinderen hebben die ziek zijn of kinderen die veel aandacht nodig hebben. Deze/die mensen zijn " HELDEN "! om veel te kunnen verdragen, uit liefde, of om lief hebben om ander troosten, voortdurend.
Vraag alstublieft: is dat een goed idee als RKK alle mensen zou continu gaan opbouwen in " hun waarde, in hun grote innerlijke licht, in hun gigantische vermogen om een ander LIEF HEBBEN?
Mensen die ander mensen lief hebben zijn geen zondaars!
In 1962 was er dan in Luik de vrijspraak door het Volk van de moordenaars van een softenonmonster, niewaar Jacques H. Herbots?
Sindsdien onderwijst een EU advocaat-generaal, professor emeritus van de rechtsfaculteit van de KU Leuven, zelfs dat Kant de titel wijsgeer waardig is.
Het Burgerlijk Wetboek komt van de Franse Code civil van 1804, toevallig of niet het overlijdensjaar van Kant.
Walter Van Gerven, "The European Union – A Polity of Peoples and States", Stanford University Press, 2005, p. 238
§ A Vibrant Public Opinion on European Integration
UITREKSEL
Like civil society, to which it gives its "voice", public opinion as a concept has a long history. It goes back to Kant’s crucial [sic] 1784 pamphlet "What is Enlightenment?" where he defines the Enlightenment as the emancipation of human beings who leave behind their self-inflicted incapacity to make use of their intelligence without some else’s assistance. For Kant and the other Enlightenment thinkers, the worst imaginable form of despotism is a political model in which civil society cannot express a public voice and cannot impose itself as a participant in the formation of political will.
Dames en Heren, de KU Leuven pleit voor de Verlichting van de ... Reformatie.
(Wat was weer de reden tot oprichting van de Societas jesu?)
Gelukkig is er nog aan de UC Louvain een professor emeritus, Mgr Michel Schooyans, die nog iets van het Thomisme weet.
euthanasie softenon dierenwelzijn
Posted by Ivo Cerckel on February 14th, 2014
http://bphouse.com/honest_money/2014/02/14/euthanasie-softenon-dierenwelzijn/
"Rechtsstaat", we kunnen het zelfs niet spellen …
is NIET OP ONDERWERP van Pastor Nikolaas Sintobin S.J. " Euthanasie voor kinderen en vertrouwen" .
kort daarvoor,
ik keek "verzamel gebeuren" op andere video,
van aftreden van vorige Heer Paus en jaar van Inspirerende werken van de Heer Paus Franciscus,
en toen: in een fragment
hoorde ik de Heer Paus Franciscus in Engelse vertaling, woorden zeggen " ...wij zijn allemaal zondaars".
Misschien bedoelde de Heer Paus Franciscus op dat moment vele onvolmaaktheden die zijn in " Rooms Katholieke Kerk in verleden.
" en in ons dagelijkse leven als " bestuurders ", ons volwassenen- mensen , waar wij als mensen te kort schieten, misschien.
Ik bedoelde in Kerk tijdens MIS,
horen van Priester dat wij mensen " allen als " zondaars " benoemen is niet juist, m.i."
Voorstel idee : woord " zondaar " laten vervallen alstublieft ?
Priester zou ons beter advies geven, alle tijden aanmoedigen om :Jezus Christus, God alle tijden roepen voor assistentie, in alle keuzes die wij voor staan. Onze Innerlijke God en via onze innerlijke God.? keuzes trachten naar beste vermogen nemen?
Moet een mens in extreme omstandigheden soms niet de moed hebben de wet te overtreden?
Ik denk aan de soldaat die met opengereten lichaam op het slagveld zijn compaan smeekt hem het genadeschot te geven. Kan een christen die kreet voorbijgaan omwille van de wet?
Ik weet zeker dat, in geval een van onze jonge kinderen terminaal ziek vreselijk te lijden zou gehad hebben, ik uit liefde de toelating zou gevraagd en gegeven hebben dit lijden te laten beëindigen.