Onderscheiden in tijden van crisis: crisis als spirituele basishouding (1/6)
Onlangs schreef ik een bijdrage over Onderscheiden in tijden van crisis. In de leer bij Ignatius van Loyola. Enkele uittreksels
Crisis als spirituele grondhouding
Eerst iets over een opmerking die Ignatius maakt bij
het begin van de Geestelijke Oefeningen.
Zesde
aantekening. Wanneer wie de
oefeningen geeft voelt dat er zich geen innerlijke bewegingen, als vertroosting
of troosteloosheid, voordoen bij wie de oefeningen doet en dat deze niet door
verschillende geesten wordt bewogen, dan moet hij hem uitdrukkelijk
ondervragen over de oefeningen: of hij ze op de vastgestelde tijden doet en hoe,
en of hij de toelichtingen zorgvuldig in praktijk brengt. (G.O. nr 6)
Ignatius heeft de
beide voeten op de grond. Hij waarschuwt tegen een veelvoorkomende misvatting
over het christelijk leven. De normale toestand van de christen is niet die van
een onverstoorbare rust. Wie steeds in de hemel lijkt te vertoeven zou wel eens
letterlijk niet van deze wereld kunnen zijn. Anders gezegd, de regelmatige afwisseling
van vreugde en droefheid zijn niet zozeer aanwijzing van een probleem, dan wel
teken van geestelijke gezondheid. Nog anders gezegd, crisis – althans begrepen
als regelmatig heen en weer bewogen
worden op het niveau van de innerlijkheid – is eerder regel dan uitzondering
voor de christen. Preciezer, het is de basisvoorwaarde om te kunnen
onderscheiden en om, door het maken van keuzes, te groeien in de navolging van
Christus.
Nikolaas Sintobin sj
.jpg)
Reacties