Paus over evolutie kerkelijke leer, restaurationisme en waarom hij misviering in oude ritus heeft ingeperkt
Op 29 april 2023 ging paus Franciscus in gesprek met de Hongaarse jezuïeten. Ziehier zijn heldere antwoord op een duidelijke vraag.
Vraag: Het Tweede Vaticaans Concilie spreekt over de relatie tussen de Kerk en de hedendaagse wereld. Hoe kunnen we de Kerk verzoenen met de werkelijkheid die al voorbij de moderniteit is? Hoe kunnen we de stem van God vinden en tegelijk onze tijd liefhebben?
Antwoord paus Franciscus: Ik weet niet hoe ik deze vraag theoretisch moet beantwoorden, maar ik weet zeker dat de uitvoering van het Concilie nog steeds aan de gang is. Het duurt een eeuw om een Concilie te assimileren, zegt men. En ik weet dat het verzet verschrikkelijk is. Er is een ongelooflijk restaurationisme. Wat ik "terugdraaien" noem, zoals de Brief aan de Hebreeën 10:39 zegt: "Maar wij behoren niet tot degenen die terugdraaien".
De stroom van geschiedenis en genade gaat van beneden naar boven, als het sap van een boom die vrucht draagt. Maar zonder deze stroom blijven we een mummie. Achteruit gaan houdt het leven niet in stand, nooit. We moeten veranderen, zoals de heilige Vincentius van Lerins schrijft in Commonitórium primum, wanneer hij bevestigt dat zelfs het dogma van het christelijk geloof voortschrijdt, zich consolideert met de jaren, zich ontwikkelt met de tijd, zich verdiept met de leeftijd. Maar het is een verandering van onderaf.
Het gevaar vandaag is een achteruitgang, een reactie tegen de moderniteit. Het is een ziekte van de nostalgie. Daarom heb ik besloten dat de voorschriften voor het vieren volgens het Romeins Missaal van 1962 nu verplicht zijn voor alle nieuw gewijde priesters. Na al de nodige raadplegingen heb ik dit besluit genomen omdat ik zag dat deze pastorale maatregel, goed genomen door Johannes Paulus II en Benedictus XVI, op een ideologische manier werd gebruikt, om achteruit te gaan. Ik moest deze achteruitgang, die niet paste in de pastorale visie van mijn voorgangers, een halt toeroepen.
Reacties
Maar het “Romeins Missaal van 1962” wordt op vele plaatsen niet inhoudelijk gevolgd.
Alternatieve lezingen
Eucharistische gebeden die niet in het missaal staan.
Bij de consecratie is het inhoudelijk soms ver te zoeken…
Het altaar gelijkt soms op een bureel…
Bijvoegingen om wat schouw ter geven
……
De bisdommen laten begaan…
in de evolutie van de Kerk en de weg die zij dient te gaan, jammer ....wij hebben zo ’n opperherder dertig jaar te laat
Ik blijf wel mezelf.
Het ligt me niet te zeven.
De betekenis van dit vers kan als volgt worden samengevat:
Contrast tussen gelovigen en ongelovigen: De schrijver van de Hebreeënbrief maakt een duidelijk onderscheid tussen twee groepen mensen. De ene groep "trekt zich terug" en wordt "vernietigd". Dit verwijst naar degenen die hun geloof opgeven en afdwalen van de weg van Christus. Deze terugtrekking leidt tot hun vernietiging, wat symbolisch kan worden opgevat als een verlies van eeuwig leven of spirituele vernietiging.
Gelovigen die volharden: De andere groep bestaat uit degenen die "geloven en hun leven behouden". Dit benadrukt het belang van volharding in het geloof. Gelovigen die blijven geloven en vertrouwen op Gods beloften behouden hun leven, wat kan worden geïnterpreteerd als het behoud van hun spirituele leven en de belofte van eeuwig leven.
Aanmoediging tot volharding: In de context van Hebreeën 10 spoort de schrijver de lezers aan om standvastig te blijven in hun geloof, ondanks beproevingen en moeilijkheden. Dit vers dient als een bemoediging en aansporing om niet op te geven, maar juist door te gaan in het geloof.
De vraag is wie is er verkeerd geweest. Het Rooms katholieke geloof die bij het concilie van Nicea en Constantinopel verscheidene heidense praktijken, rituelen, geloven geïntegreerd heeft of de restaurasionist die wil volharden en het vroege christendom wil herstellen.