Rust en tijd

Het kind liep barvoets op het gras en begon plots te brullen. Een doorn in het voetje die hij er overigens zelf meteen wist uit te peuteren. Luid huilend kwam hij bij mama die hem rustig troostte, een dikke zoen gaf op de voet … Na 3 minuten was hij terug aan het stoeien in de tuin. Een beetje later zag ik moeder en zoon een gezelschapspel spelen; wel een half uur lang. Tijdens het tafelgesprek vertelde de moeder dat ze de voorbije dagen regelmatig op bezoek ging bij ouders en schoonouders die sukkelden met hun gezondheid.

Er was rust en tijd. Tijd en rust.

Ik had er deugd van.

Reacties

Meest gelezen

Verstrooiingen tijdens het gebed: drie tips van Mark Rotsaert sj

Is gelukkig zijn vooral een kwestie van willen? - vertrouwen (5/6)

Wat je van een bedrieger kan leren - Homilie van Nikolaas Sintobin sj

Spreek vanuit jezelf - Luistervriendelijk spreken (2/5)

Hoe je het meest kan genieten van een gebakje - Wijsheid van Anthony de Mello sj

Geloof jij in engelen? - De mening van Nikolaas Sintobin sj

Is bidden enkel voor vrome boontjes? - Een antwoord van Nikolaas Sintobin sj

Luistervriendelijk spreken (1/5) - een nieuwe serie van Nikolaas Sintobin sj

Gehoorzaamheid als voorwaarde voor een gelukkig leven - vertrouwen (6/6)