Geschenk

Vandaag ontvangt medebroeder Bert, na 10 jaar voorbereiding, de priesterwijding. Hij vertelt over wat hij noemt “een onverwacht, onbekend geschenk”.

Toen ik tien jaar was, had ik het geluk overdonderd te worden door missionarissen in Kameroen die alles hadden achtergelaten omdat hun kracht en hun rijkdom ergens anders lag. Zonder die keuze te begrijpen, begreep ik hun geluk, zoals Jezus het uitroept voor de Vader (cf. Mt 11,25). Daar ben ik christen geworden.

Toen ik twintig was, ging ik graag naar een abdij of op pelgrimstocht. Daar, in de eigenaardig bewoonde stilte van een abdijkerk of onderweg in de natuur, werd ik geraakt door een bijzondere schoonheid die nóg meer zin in het leven geeft. Zonder dat mysterie te begrijpen, begreep ik dat “hier iets meer aan de hand is”, zoals Mozes het uitroept voor het brandend braambos (cf. Ex 3,14). Daar ben ik jezuïet geworden.

Toen ik dertig was, keek ik terug op mijn leven en zag dat, doordat ik gezonden was als jezuïet, er nieuwe werelden voor mij zijn opengegaan en ik dingen heb mogen doen die ik niet voor mogelijk achtte, omdat er een Sociëteit van Jezus achter mij stond en mij zond, omdat Degene die in mij gelooft achter mij stond en mij zond. Zonder die zending te begrijpen, begreep ik dat er een kracht is die juist in kwetsbaarheid zichtbaar wordt, zoals Paulus het uitroept tegenover zijn zwakheid (cf. 2 Kor 12,9). Daar ben ik mens geworden.

Nu, in mijn drieëndertigste levensjaar, kijk ik uit naar de priesterwijding en naar een leven als priester. Ik kijk uit naar een leven waarin mijn vrijheid nog meer bewoond is, mijn liefde bewoond, mijn werk bewoond. Ook al klinkt dit vroom, ik kijk uit naar een steeds diepere nabijheid met Jezus. Ik wil vanuit zijn Geest leven. Omdat ik dat geluk heb ervaren, dat mysterie en dat gezonden zijn, kies ik vandaag voor het priesterschap.

Een uitvoerige reportage over de priesterwijding verschijnt eerstdaags op www.jezuieten.org.