Ware grootheid
Op donderdagavond, 10 juni 2010 heeft op het Sint-Pietersplein in Rome de grootste concelebratie uit de geschiedenis van de Kerk plaatsgevonden. 15.000 priesters uit de hele wereld hebben er, samen met de Paus, eucharistie gevierd nalv het afsluiten van het jaar van de priester.
In antwoord op een vraag van één van de aanwezige priesters heeft Benedictus XVI een indrukwekkende verklaring gegeven van de betekenis van het priestercelibaat. Theoloog Benedictus op zijn best.
Niet enkel voor de priesters. Maar voor alle gelovigen.
Hiermee komen we bij een heel belangrijk punt. Een groot probleem van het christendom in onze huidige wereld is dat we niet meer denken aan de toekomst van God: het heden van deze wereld lijkt te volstaan op zich. Wij willen enkel nog maar deze wereld, en leven in deze wereld. Door ons zo op te stellen sluiten we de poort naar de ware grootheid van ons bestaan. De betekenis van het celibaat als een vooruitlopen op de toekomst ligt net in het openen van die poorten, in het verruimen van de wereld, in het aantonen van de werkelijkheid van de toekomst die we thans reeds kunnen beleven als het heden. Het leven, beschouwd als een getuigenis van het geloof: wij geloven echt dat God bestaat, dat God iets te maken heeft met mijn leven, dat ik mijn leven kan funderen op Christus, op het toekomstige leven.”
Delen
Reacties
Met alle respect voor diegene die het in deze moeilijke kerktijden beleven.
Het citaat "De betekenis van het celibaat als een vooruitlopen op de toekomst ligt net in het openen van die poorten, in het verruimen van de wereld, in het aantonen van de werkelijkheid van de toekomst die we thans reeds kunnen beleven als het heden."
doet me de vraag stellen naar de ernst van het leven met zijn seksualiteitsbeleving? Ernst voor de volle 100%? Is het dan toch iets van een mindere orde (instinctief - dierlijk - kan niet anders omwille van de procreatie)
Maar in het citaat: " De betekenis van het celibaat als een vooruitlopen op de toekomst ligt net in het openen van die poorten, in het verruimen van de wereld, in het aantonen van de werkelijkheid van de toekomst die we thans reeds kunnen beleven als het heden."
ervaar ik dat seksualiteit in het leven niet voor 100% ernstig wordt genomen. Het is nog niet het volle leven. Is het geen uitdaging om in dit leven de volheid te ervaren en op te sporen wetende dat er een wereld verderop ook ligt. De toekomstige wereld waar we deel zullen van uitmaken mag niet de ernst van deze wereld in de weg staan.
Bijkomend probleem:
Ieder denken schrijft zich in een tekst (discours). De tekst waarin de traditionele filosofie (en theologie) zich inschrijft is die van de metafysiek. Deze pretendeert echter geen tekst te zijn maar poneert het bestaan van een buitentalige realiteit (bv. God), die als fundament voor het denken geldt en garantie moet bieden op de juistheid van het denken. Voor semiotici is deze tekenexterne verwijzing echter ontoelaatbaar. Tekenexterne verwijzing richt zich niet op DE werkelijkheid, maar op een VOORSTELLING van de werkelijkheid (dus ook tekens). Tekenextern wordt gedemaskeerd als tekenintern.
Tweede opmerking:
Is het celibaat niet fundamenteel levensvijandig? Moet seksualiteit niet ten dienste staan van procreatie teneinde het ras te bestendigen en aldus de vegankelijkheid van het individu draaglijk te maken?