Kruis
“Waken bij een stervende heeft iets spannend én iets rustig. Net als bij de Advent.” Een medebroeder maakte die bedenking bij het ontbijt, gisteren. Het was voorzien dat ik de voorbije nacht bij mijn vader zou waken. Ik keek er naar uit. Maar in de loop van de namiddag is vader stilletjes overleden, omringd door vrouw en kinderen.
Er is nu een andere rust. Een van verlossing en “het is volbracht”.
Ook de spanning is anders. En ook weer niet. Pijn én dankbaarheid, hoop én verdriet, liefde én gemis, eeuwigheid én vergankelijkheid.
Is dit niet de spanning van het kruis?
Delen
Er is nu een andere rust. Een van verlossing en “het is volbracht”.
Ook de spanning is anders. En ook weer niet. Pijn én dankbaarheid, hoop én verdriet, liefde én gemis, eeuwigheid én vergankelijkheid.
Is dit niet de spanning van het kruis?
Delen
Reacties
Ik ben wel een beetje vertrouwd met je situatie - en toch ook niet, want elke beleving is zo persoonlijk. Toen mijn vader stierf, ook heel stilletjes, had ik het gevoel dat ik een amputatie ondergaan had, wat raar zal klinken voor mensen die hier nog niet door gekomen zijn.
Goede vriend, jij die er was toen de dingen niet goed zaten voor mij, weet dat ik je zal gedenken in gebed, ook je vader en andere nabestaanden....Ik ga trouwens volgende woensdag naar Lourdes met de zieken van het aartsbisdom....
Woorden baten zelden, en plannen staan al helemaal stil voor bepaalde dingen...Laat het rustig uitwerken...God, en de natuur, weten hier weg mee, wij niet....
Denis Boers.
Ik hoop dat je het goed maakt. Als 't kan, geef me dan een kattebelletje ! Mijn email is evh2806@gmail.com . Het allerbeste, Ernest.