Ketens



Het is maar als je begint te bewegen, dat je merkt dat je ketens meesleurt.”

Dit citaat (zonder vermelding van auteur) las ik op het facebookaccount van een medebroeder. Eerst leek het me maar zwartgallig. Bij nader toezien is het misschien eerder geruststellend.

Je hoeft geen schrik te hebben om geconfronteerd te worden met je beperkingen. Dat is nu eenmaal onze "condition humaine". Die confrontatie komt er overigens maar in de mate dat je je waagt aan het echte leven.


Delen

Reacties

Han zei…
Dit is ozo waar! Aanvankelijk herkende ik het niet en sleurde en sleurde. Met hulp van boven zijn de ketenen verbroken, en nu ga ik. Rinkelend met de restjes...
Maar in volle vreugde.
Griet zei…
Ik vind het soms zo moeilijk om te leven met mijn beperktheden. voortdurend bots ik op mijn eigen grenzen. Maar het geeft me steeds een diepe vreugde als ik eens mijn grenzen een beetje kan verleggen doordat ik me kan losmaken van alles wat me vastzet.
Myriam zei…
"Het is maar als... ." Vandaar... de beste stuurlui staan inderdaad aan wal.

Meest gelezen

Het echte schandaal van het christendom - Bernard Sesboüé sj

Advent, een vreemde en wellicht confronterende uitnodiging - Een nieuwe serie van Nikolaas Sintobin sj (1/4)

Wat als het bidden echt "niet leuk" is?

Durf jij de Advent aan in jouw leven? - Aangrijpend en bevragend advents-videootje

Ook een haan kan overdrijven - wel heel bijzondere video

Wat Herman Van Rompuy ontdekte in mijn nieuwste boek: "Op het kompas van de vreugde"

"Zie, Ik begin iets nieuws" - Geef anderen de kans om deel te nemen aan onze adventsretraite