Lazarus

Homilie bij de opwekking van Lazarus (Johannes 11)

We zijn goed vertrouwd met het verhaal van de verrijzenis van Lazarus. Het is een indrukwekkend wonderverhaal. Het is het laatste en het belangrijkste van de 7 grote tekenen die Jezus verricht in het evangelie volgens Johannes. Het toont dat de liefde van Jezus sterker is dan de dood. Het is zo ingrijpend dat de Farizeeërs en de Hogepriesters meteen erna gaan beslissen dat Jezus uit de weg moet worden geruimd. In het Evangelie volgens Johannes zijn we nu klaar om naar de Passie toe te gaan.

 Ik stel voor om even in te zoomen op Lazarus. Misschien heeft hij ons wel dingen te leren. Strikt genomen komen we maar weinig te weten over Lazarus. Hij lijkt een wat kleurloos figuur. We weten dat hij de broer is van Marta en Maria. Dat hij ziek is en sterft. Zijn leeftijd kennen we niet. Evenmin of hij een gezin heeft of waarmee hij de kost verdient. Wat we wel vernemen is dat er sterke vriendschapsbanden bestaan tussen Jezus en Lazarus. Net als met Marta en Maria. Jezus houdt veel van zijn vriend Lazarus. Hij is diep ontroerd en barst in tranen uit als Hij verneemt dat Lazarus gestorven is.

 Hier hebben we een  eerste leerpunt. Lazarus kent niet enkel Jezus. Hij weet niet enkel van alles over Jezus.  Hij is eerst en vooral zijn vriend. Het is deze vriendschap, deze affectieve band tussen beide personen die het teken van de opwekking van Lazarus mogelijk maakt. Doordat Lazarus Jezus kent vanuit zijn hart,  kan hij zich ten volle openen voor zijn levengevende aanwezigheid, tot in de dood.  Christen zijn is veel meer dan dingen weten over Jezus. Christen zijn is in de eerste plaats houden van Jezus.

Niet enkel Lazarus is bevriend met Jezus. Ook zijn beide zussen,  Marta en Maria. Zij zijn het die de hulp van Jezus gaan inroepen. Niet voor hen zelf. Wel voor hun broer Lazarus. Het is merkwaardig te horen wat de zussen vragen aan Jezus. Zij vragen niet dat Jezus Lazarus geneest. Zij vragen niet dat Hij hen uit de doden opwekt. Zij gebruiken Jezus niet als een wonderdokter die hun problemen moet oplossen. Ze proberen niet om hem te overtuigen van wat dan ook. Het enige wat zij doen is hun broer toevertrouwen aan hun vriend Jezus. Jezus zal wel doen wat goed  is voor Lazarus. Zij doen alles wat ze kunnen voor hun broer maar uiteindelijk geven  ze hem uit handen. Dit is een tweede leerpunt. In ons gebed mogen we de Heer alles vragen. We mogen Hem al onze zorgen en verlangens toevertrouwen. Als we Hem maar de vrijheid laten om zelf voor het antwoord te zorgen. En de ervaring met Lazarus leert ons dat dit antwoord veel verder gaat  dan wat de zussen zelf hadden durven verhopen.

Er is nog een derde leerpunt dat ik zou willen vernoemen. Het lijkt misschien evident. Maar ik denk dat het helemaal niet zo vanzelfsprekend is. Eenmaal voor het graf gekomen doet Jezus de grote steen voor het graf van Lazarus verwijderen. Hij verlangt zijn vriend te bevrijden uit het duister en de eenzaamheid. Na vier dagen was het lichaam van Lazarus bovendien reeds aangetast door  ontbinding en zag het er waarschijnlijk niet erg fris meer uit. Jezus roept Lazarus op om weg te gaan uit de stank  en om opnieuw het leven in te stappen.  Lazarus gaat in op de uitnodiging. Hij staat op en durft het aan om terug onder de mensen te komen. Hij  had kunnen weigeren. Lazarus had kunnen blijven liggen in het veilige isolement van zijn graf, ver van de nieuwsgierige blikken van de mensen.  Maar neen, zijn vriendschap voor Jezus geeft hem de kracht om, zelf vanuit de dood, opnieuw te kiezen voor het leven.

Eigenlijk heeft Lazarus ons heel wat te leren:

1. Het volstaat niet iets te weten over Jezus. We moeten eerder ernaar streven om te groeien in  vriendschap met  de Heer.
2. Die vriendschap maakt het mogelijk om ons  toe te vertrouwen aan Jezus en ons te laten leiden door Hem, ook op onbekende paden.
3. Lazarus toont ons, tenslotte, dat we ons er niet hoeven voor te schamen dat we niet perfect zijn, dat ons hele wezen sporen vertoont van sterfelijkheid. De vriendschap met Jezus roept ons, in onze kwetsbaarheid, naar volheid van leven.