Is het een goed idee om even te proeven van de bekoring?
Wie Ignatius van
Loyola zegt, zegt onderscheiding van de geesten. In deze serie bespreek ik uiteenlopende
aspecten van deze ruggengraat van de ignatiaanse spiritualiteit. Meer in het bijzonder over wat te doen als het je
niet goed gaat (11/13).
Drie “tactische” tips van Ignatius over omgaan met verleidingen of
bekoringen (1/3)
Het is niet wenselijk om
in dialoog te treden met de
bekoring. Want de listen van de verleider zijn onweerstaanbaar als je hem in de
ogen gaat kijken. Als je hem een vinger geeft, grijpt hij meteen je hand, je
gehele arm, en voor je het weet, lig je er helemaal. En toch zouden we zo
graag een compromis willen sluiten :
even proeven van de bekoring, het is toch zo zoet – om ons dan terug te
trekken. En telkens opnieuw denken we dat we sterk genoeg zijn om te weerstaan
….
Zo groot is de kracht van
de bekoorder dat hij ons telkens opnieuw erop doet vertrouwen dat we voldoende
sterk zijn … eigenlijk tegen beter weten in.
Neen, waarschuwt de wijze
Ignatius ons hier. Voor een keer
is het echt alles of niets. De enige betrouwbare manier om de boze geest
onschadelijk te maken, is om hem zonder meer te negeren : hem identificeren, en vervolgens rechtsomkeer maken.
Reacties