Kan je bidden zonder iets te voelen?

Het gebed kan heel tevreden stemmen. Na een moment van stilte, na een moment van vertoeven bij God, kan ik als hernieuwd en herboren de dag verder zetten. Een aangenaam gevoel. Maar het is misleidend als we hiervan het criterium maken voor een goed gebed. “God is geen god van gemoedstoestanden, maar van waarheid,” zegt Dietrich Bonhoeffer. Hoe wisselend zijn immers onze gevoelens.

Daarom is het goed te bidden met een Bijbeltekst. Het helpt me los te komen van mijn momentane en vluchtige emoties, om te zoeken naar wat de Heer mij zegt. Want ik bid niet dat mijn wil, maar Zijn wil geschiede. Wat we zoeken is de stevige geloofsgrond van het verbond. Geloven heeft precies iets te maken met een stevigheid die vaster is dan ons wisselend gemoed. Stevigheid die we bij God vinden. Hij is steeds dezelfde. “Als u niet standvastig (in Hem) gelooft, dan houdt u geen stand!” schrijft Jesaja – en dan dwarrel je weg op de gevoelens van het moment, zouden we kunnen toevoegen. Bidden is ook mijn gevoel uit handen geven en ‘zonder gevoel’ wortelen in God, het verlangen opgeven het geloof te voelen.