Geloven: een kwestie van zonnebril of van roze bril?
Tijdens
een bezinningsWE voor studenten gaf Pascal, zelf ook student, een geloofsgetuigenis.
Een uittreksel:
Nu wil ik jullie nog wat vertellen over hoe ik mijn geloof vandaag
beleef en hoe dat mijn leven vormgeeft. Ik zei het al eerder: mijn geloof heeft
ALLES veranderd. Het is niet zozeer dat ik nu alles door een roze bril zie of
zo. Nee, ik heb veeleer het gevoel dat ik jaren een zonnebril op had en dat
mijn geloof die afgezet heeft. Nu heb ik de indruk dat ik alles scherp zie. De dingen
zoals ze zijn.
C.S. Lewis, de bekende Britse anglist en o.a. auteur van The
Chronicles of Narnia, zei het beter dan ik het kan zeggen. Hij zei: ‘Ik geloof
in het christendom zoals ik geloof dat de zon is opgegaan: niet enkel om ik het
zie, maar omdat ik erdoor al de rest zie.’
Geloven in God wil ook niet zeggen geloven dat als je maar hard
genoeg bidt, dat je dan gespaard gaat blijven van ongeluk of tegenslag. Nee.
Geloven in God wil voor mij zeggen: weten dat je ongeluk en tegenslag gaat
kennen, maar weten dat je die zaken aan kan. Geloven is dus geen houvast voor
mensen die de harde realiteit niet aankunnen (Opium van het volk) (dat was één
van mijn argumenten als atheïst): geloven is net leven in het besef dat er veel
kwaad en verdriet in de wereld is (dus ten volle in de realiteit staan), maar
tegelijk weten dat alles goed is, dat het kwaad en het verdriet niet het
laatste woord hebben. Leven is overal te vinden, als we er maar naar zoeken.
Ook in het lijden en de vreselijkste dingen, is leven te vinden. Het ligt voor het
rapen, maar meestal kijken we er gewoon overheen.
Geloven is voor mij dus ook fundamenteel
‘aandachtig’ zijn. Dat is een cruciaal woord in mijn geloofsbeleving. Als je
een aandachtige houding inneemt, verklein je de kans dat je over God heen
kijkt, want als je aandachtig bent, dan vind je God in veel meer zaken dan
anders.
Reacties