Wat je in het uiterste Noorden van Schotland kan leren over het mysterie dat God is


Toen ik begin twintig was, trok ik eens door Schotland met een rugzak. Op mijn meest noordelijke bestemming verbleef ik in een schapenboerderij. Ik herinner dat ik in het midden van de nacht wakker werd en op mijn horloge keek. Het was nog maar vier uur en ik was stomverbaasd om te zien hoe de zon buiten volop straalde over de velden. Omdat ik duisternis verwachtte, leek de zon ondraaglijk helder. Later, op het eiland Skye, zag ik hoe de zon onderging om tien uur ‘s avonds en hoe de hemel geleidelijk aan donkerder blauw werd, maar nooit zwart.

Ik weet zeker dat de plaatselijke bewoners dit nauwelijks opmerkten, maar voor mij leek dit eeuwige daglicht een teken. Hoewel we ons soms afkeren van het licht en de voorkeur geven aan de duisternis, schijnt daarbuiten het licht altijd, gaat het met de grootst mogelijke snelheid door het heelal – het blijft maar schijnen, een eeuwige dageraad in de duisternis.

Amy Andrews

Reacties

Meest gelezen

Verstrooiingen tijdens het gebed: drie tips van Mark Rotsaert sj

Is gelukkig zijn vooral een kwestie van willen? - vertrouwen (5/6)

Wat je van een bedrieger kan leren - Homilie van Nikolaas Sintobin sj

Spreek vanuit jezelf - Luistervriendelijk spreken (2/5)

Hoe je het meest kan genieten van een gebakje - Wijsheid van Anthony de Mello sj

Geloof jij in engelen? - De mening van Nikolaas Sintobin sj

Is bidden enkel voor vrome boontjes? - Een antwoord van Nikolaas Sintobin sj

Luistervriendelijk spreken (1/5) - een nieuwe serie van Nikolaas Sintobin sj

Gehoorzaamheid als voorwaarde voor een gelukkig leven - vertrouwen (6/6)