Ik voel vreugde en dankbaarheid in mijn hart
Onderstaande overweging schreef ik op 8 april 2014, vier jaar en een dag na de martelaardsdood in Homs van Frans van der Lugt sj.
Stille vreugde en dankbaarheid.
Ook verdriet en pijn. Toch vooral een ingehouden blijheid, hoop en kracht. Dat
is wat ik de voorbije uren heb gevoeld naar aanleiding van de brutale dood van
Frans van der Lugt sj.
Ik durf te vermoeden dat dit ook
was wat Frans voelde, na zijn keuze om solidair te blijven met zijn geliefde Syrische
vrienden. Hij zal zeker momenten van opstand en angst gekend hebben. In het bijzonder de
laatste ogenblikken van zijn leven. Ook strijd, voorafgaand aan
die overgave. Maar sindsdien moet zijn
hart vervuld geweest zijn van vrijheid en kracht.
Mij kwamen beelden voor ogen uit
de film “Des hommes et des dieux”. Een
film over Franse trappisten die er in de jaren negentig van de vorige eeuw,
midden in de Algerijnse burgeroorlog, voor kozen om niet te vluchten. Wel om solidair te blijven met en bij de
plaatselijke bevolking. De film verhaalt de innerlijke strijd van de monniken. Je ziet ze vechten en wenen van angst. En dan,
geleidelijk aan, merk je hoe er rust en vrede komt bij de keuze om te blijven.
Hoogtepunt is een maaltijd, de laatste, die ze samen gebruiken. Er wordt geen
woord gebroken. Ze drinken een glas wijn en eten samen. De liefdeskracht is zo
groot dat de kijker erdoor meegesleept wordt. Diezelfde nacht worden ze uit hun
bed gesleurd, ontvoerd om uiteindelijk onthoofd te worden.
Geen groter liefde dan wie zijn
leven geeft voor zijn vrienden, lezen we in de brieven van Johannes.
Frans is een martelaar. Iemand
die door zijn leven en zijn dood getuigenis afgelegd heeft van zijn geloof en
zijn ervaring dat God liefde is. Dat die liefde woont in elke mens en sterker is dan alles.
Ik ben dankbaar om het leven én
de dood van Frans. Ik voel vreugde in mijn hart.
Reacties
Dank je wel dat je mijn woede-verdriet en pijn over de brute moord van pater Frans, helpt te vertalen naar stille dankbaarheid. Enkele dagen geleden kreeg ik van mijn schoonzoon het boek te leen; "de droom van Tibhirine" ! Ben er meteen in gaan lezen, want de film had ik al enkele malen gezien. Dag daarop hoorde ik over de brute moord. Mijn gedachten gingen meteen uit niet alleen naar Pater Frans, maar ook naar de vermoorde monniken. Ja, dankbaar ben ik om het leven van Pater Frans en zijn hoge idealen. Dankbaarheid om zijn dood moet nog bij mij groeien, omdat ik me wat opstandig voel. Jouw website gewijde ruimte bezoek ik geregeld. Het is steeds opnieuw een grote hulp voor mij als ik verdrietig ben door omstandigheden of de dingen van de dag me weer daadwerkelijk in aanwezigheid van de Heer te stellen en om Zijn liefde te bedelen!
Goede en gezegende opgang naar Pasen. Chris Barendse
Pater Frans lijkt op mijn vader van buiten en binnen.hij bleef sterk in de oorlog,geen compromis.ik houd van allebei.