Traditie als snelweg naar vernieuwing - Vijf dromen van Nikolaas Sintobin
Kerknet vroeg me deze zomer om mijn verlanglijstje voor de komende jaren. Hier heb je vijf dromen van mij, vertrekkend van een grap. (3/5)
Een
franciscaan en een jezuïet waren goede vrienden. Beiden waren rokers en vonden
het moeilijk om langere tijd te bidden zonder te roken. Ze besloten dan ook hun overste toestemming te vragen om
te roken tijdens het bidden.
Toen ze
mekaar terug zagen was de franciscaan terneergeslagen. Ik heb aan mijn overste gevraagd of ik mocht roken terwijl ik bad en
zijn antwoord was “neen”.
De jezuïet
moest lachen. Ik heb gevraagd of ik mocht
bidden terwijl ik rookte. En hij antwoordde “natuurlijk”.
Dit is mijn favoriete jezuïetengrap. Ik
lees er van alles in dat me dierbaar is als jezuïet en, ruimer, als christen.
3. De dialoog met de traditie
Gehoorzaamheid aan een overste, wie doet
daar nog aan?
Ik doe het al dertig jaar. Het is mijn ervaring dat oude gewoontes zinvol kunnen zijn. De traditie, de gestolde ervaring van de voorgaande generaties christenen, is een onschatbare rijkdom.
Soms kan die traditie een last lijken. Als ik me echter door haar durf te laten bevragen en tegelijk bereid ben om ze in dialoog te brengen met onze steeds veranderende kontekst, dan wordt ze soms een snelweg naar dynamiek en vernieuwing.
Ik doe het al dertig jaar. Het is mijn ervaring dat oude gewoontes zinvol kunnen zijn. De traditie, de gestolde ervaring van de voorgaande generaties christenen, is een onschatbare rijkdom.
Soms kan die traditie een last lijken. Als ik me echter door haar durf te laten bevragen en tegelijk bereid ben om ze in dialoog te brengen met onze steeds veranderende kontekst, dan wordt ze soms een snelweg naar dynamiek en vernieuwing.
Reacties
het waardevolle behouden.
Regelmatig denkt men tegenwoordig dat dat niet van deze tijd is, gehoorzaamheid aan een overste. Maar dat is, met de rijke traditie, wijsheid, eeuwen ervaringen etc toch ècht te verkiezen boven gehoorzaamheid aan een hypotheekverstrekker, CEO, RvB of RvC dunkt mij.
Daarnaast is de taak van de over te een zeer verantwoordelijke, dat kan en mag niet onderschat worden.
Ikzelf ben nog uit de tijd dat er ondermeer gehoorzaamheid beloofd moest worden alvorens beëdigd te worden. De laatste zin die uitgesproken diende te worden was: "zo waarlijk helpe mij God Almachtig". Die hulp was vaak nodig en aanwezig in de jaren die volgden.want ook al waren mijn plaatsingen niet altijd die ik zelf gekozen zou hebben (bijv Bagdad). Uiteindelijk hebben ze mij zeer veel gebracht aan ervaringen en ontmoetingen.