Waarom liefde zo confronterend is (2/7)
Voor de
glossy LFK schreef ik een overweging over liefde. In deze serie bied ik enkele uittreksels aan. (2/7)
Ieder mens verlangt naar liefde. Naar graag gezien worden en zelf graag zien. Uit ervaring weten we dat je nooit helemaal afzwaait op de leerschool van de liefde. Verliefdheid komt en gaat. Daar kan je niet zoveel aan doen. Maar liefde is een werkwoord en dat blijft zo een leven lang. Dit geldt voor de exclusieve liefdesrelatie tussen twee mensen. Maar ook voor de ouderliefde of de vriendschapsliefde. Dat werken is in het bijzonder nodig om twee redenen.
Liefde raakt aan de kwetsbare intimiteit van de mens. Omdat
ze zo diep gaat, kan ze helemaal vervullen. Daardoor echter maakt liefde ook dat
je uiteindelijk naakt komt te staan voor de ander. Het kan daarom niet anders
dan dat liefde je confronteert met de armoede van je eigen onmacht en met die
van de geliefde. Je wil alles geven en krijgen. Liefde verlangt oneindig veel
en helemaal onvoorwaardelijk. Telkens weer moet je echter vaststellen dat dat
niet lukt, tenzij heel af en toe en even.
Dat kan hard schuren. Liefde gaat gepaard met pijn. Meestal ongewild en
meer dan ons lief is.
Nikolaas Sintobin sj
Reacties
maar het is niet meer zo diep ik heb verdriet omdat niemand me ziet staan hoe lang kan ik dat nog aan
weet het niet tijd zal raad geven hoe verder stappen bewegen hopelijk iemand op mijn weg ik kan het echt niet meer aan zeg we hebben niet te kiezen en verliezen dingen waar we van dromen als het niet
wilt kan en mag komen vaarwel diepe wensen je mag het niet kennen dank u wel god hoor !!!
Je diepste echte liefde komt bij afscheid de pijn verzachten.