In welke God geloof jij?




Fundamenteel is een mens meer aangewezen op de anderen dan op zichzelf.
Ik moet dus kunnen terugvallen op  mensen, of op iemand die,
omdat hij mij echt aanvaardt zoals ik ben,
het juiste beeld van mezelf naar me toe weerkaatst.
Iemand die, omdat hij ook van me houdt zoals ik ben,
me ertoe brengt mezelf ook te aanvaarden zoals ik ben,
en zelfs gelukkig te mogen zijn met wie ik ben.
zonder dat ik naar beelden of maskers moet grijpen.

De vraag is : wie is voor mij die 'iemand' ?
Kan ik aanvaarden dat,
naast enkele mensen met wie ik me nauw verbonden voel,
vooral God die iemand is?
Of zit ik vast in godsbeelden die me doen geloven
dat ik me eerst moet 'zuiveren' van alle kwaad,
of al mijn wegen moet hebben rechtgetrokken,
alvorens ik voor God mag verschijnen
en alvorens Hij echt van mij kan houden ?

Klinkt voor mij de gedachte dat God van mij houdt
zoals een vader of een moeder van zijn of haar kind
puur theoretisch of denkbeeldig,
of kan ik daar 'inkomen', al was het maar nu en dan?

En kan ik aanvaarden dat, wanneer een medemens echt van mij houdt,
en mij aanvaardt zoals ik ben,
dat die persoon dat doet omdat God zelf achter die houding staat,
zodat hij of zij dat ook voor een stuk 'in zijn naam' doet ?
Kan ik daar met die 'iemand' over spreken?

Een anonieme jezuïet

Reacties

e.harland-hazebroek zei…
Jezus tot wie zouden wij gaan met al onze vragen en verlangens; Verlosser .
Ondanks alles is uw liefde groter, laat mij niet van u geschieden worden.
Anoniem zei…
Als kind was God voor mij geen mens, wel iets dat invloed kon hebben omdat je ergens voor kon bidden. Later zag ik God als een begrip van waaruit je kunt leven en de voetsporen van Jesus kregen meer betekenis voor mij. Nu beleef ik God als een werkelijkheid dat me bezint omtrent hoe ik als mens ben en nog steeds kan vormen. Het heeft voor mij een andere betekenis dan wanneer ik me verbind met het gegeven dat het is zoals het is .Daarbij komt dat ik iets buiten mezelf kan leggen en dat geeft ruimte en rust of juist inzet. Zonder de gedachte aan God kan dat ook omdat het bewustzijn er zo wie zo is en gevormd kan worden. Dankbaarheid beleven rondom al het goede en het schone en het verdriet bij ziekte en dood of de onmacht bij het zien van geweld loslaten vindt plaats en regelmatig leg ik dat bij God neer. Het kan ook zo plaatsvinden wanneer je het dagelijkse deelt met de mensen uit je omgeving en dit schrijven is ook een manier om God onder de aandacht te brengen. Je verschuilen achter God of een Beroep doen op God vanuit fundamentalistische overwegingen, die God bestaat niet voor mij.
Het is juiste het proces dat de mens door vallen en opstaan doorloopt, dat deze er mag zijn en hulp nodig heeft of een straf opgelegd krijgt omdat wij mensen niet volmaakt kunnen zijn. Het probleem van de Godsdiensten is dat ieder geloof ergens naar streeft omdat de mens ergens naar wil streven. Vrijheid,gelijkheid, broeder en zusterschap kan misschien wel beter plaats vinden zonder vaststaande geschriften. Uiteindelijk moet de liefde, de verdraagzaamheid en het eigene in de mens tot bloei komen met of zonder God.De mens moet het doen en God kan steun geven aan de innerlijke ontwikkeling maar God legt niets op. De wet straft wanneer er wezenlijke fouten gemaakt worden die schadelijk zijn voor de medemens. God mag zijn zegen geven.
Anoniem zei…
Het blijft een ingewikkelde vraag.Misschien hoeft God niet bij name genoemd te worden. Leven en laten leven dat niet ten koste gaat van de ander of van het milieu is niet zo moeilijk lijkt me. De opvoeding en niet je rug keren naar het anders zijn biedt opening. Dat ieder mens anders is geeft het unieke zijn aan en we mogen elkaar aanspreken en behoren ons houden aan een vorm die de ander niet schaadt of beperkt. Rekening houden met de ander en elkaar helpen lijken me eenvoudige uitgangspunten en beïnvloeden van een waarheid kent zijn negatieve kanten. We zijn er nog lang niet wat zorg hebben voor elkaar, verdraagzaamheid en ieder zijn deel betreft.
Truus van Dam zei…
Vind dit heel moeilijk. Ouders houden onvoorwaardelijk van je. God ook al staan we daar niet altijd bij stil. Hij is ons hele leven aanwezig en vader en moeder maar tijdelijk , ook dat zie je niet als kind , je denkt dat alles zo blijft. Ook het Godsbesef word anders als je ouder bent, maar niet minder maar anders.

Meest gelezen

Het echte schandaal van het christendom - Bernard Sesboüé sj

Advent, een vreemde en wellicht confronterende uitnodiging - Een nieuwe serie van Nikolaas Sintobin sj (1/4)

Wat als het bidden echt "niet leuk" is?

Durf jij de Advent aan in jouw leven? - Aangrijpend en bevragend advents-videootje

Ook een haan kan overdrijven - wel heel bijzondere video

Wat Herman Van Rompuy ontdekte in mijn nieuwste boek: "Op het kompas van de vreugde"

"Zie, Ik begin iets nieuws" - Geef anderen de kans om deel te nemen aan onze adventsretraite