Over een onbeduidend nonnetje dat het leven van miljoenen mensen veranderde - homilie van Nikolaas Sintobin sj voor deze zondag

Hieronder vind je mijn homilie voor deze zondag.

12e zondag door het jaar A

Jer. 20, 10-13              Ps. 69              Rom. 5, 12-15             Mt. 10, 26-33

In september 1897 lag een piepjonge zuster op haar sterfbed, ergens in een klooster in Normandië. Ze was al anderhalf jaar ziek. Het einde naderde. Op een middag stond de deur van haar kamer op een kier. Twee andere zusters wandelden door de gang en piepten even naar binnen. Ze dachten dat de zieke sliep en zegden tegen elkaar: onze medezuster zal weldra sterven. Wat zullen, in godshemelsnaam, op haar doodsprentje kunnen schrijven. Over dat brave wicht valt nu echt eens echt niets te vertellen.

Die beide karmelietessen wisten niet dat, tijdens haar ziekte, dat zustertje, op vraag van de priorin, haar autobiografie had geschreven. Haar naam was Theresia van het kind Jezus en van het heilig aangezicht, vandaag beter bekend als de heilige Theresia van Lisieux. Haar pennenvruchten zouden snel mogelijk maken dat de onwaarschijnlijke rijkdom van het verborgen geestelijk leven van Theresia wereldwijd bekend werd.

In de evangelielezing van daarnet hoorden we Jezus tot drie maal toe oproepen om geen angst te hebben. Meteen na zijn eerste oproep legt Hij uit waarom we geen angst hoeven te hebben: Niets is bedekt of het zal onthuld, niets verborgen of het zal bekend worden. Wat bedoelt Hij daarmee? Meteen daarna gebruikt Jezus woorden als duister, doden, verderf en hel. Dat klinkt niet meteen geruststellend. We weten het maar al te goed, om allerhande redenen laten wij, mensen,  ons makkelijk aantrekken en leiden door negativiteit, in het bijzonder door angst. Maar, zo leert Jezus ons, God gaat hier anders mee om.

God ziet alleen maar het goede in ons. Hij is niet geïnteresseerd in zonde en kwaad. Als geen ander weet God de schoonheid in elke mens op het spoor te komen. Hoe klein of armtierig die ook lijken in onze eigen, vaak al te strenge, ogen. Het laatste oordeel zal niets anders zijn dan het aan het licht brengen van al het goede dat elke mens heeft verricht of dat hem of haar is te beurt gevallen: Niets is bedekt of het zal onthuld, niets verborgen of het zal bekend worden.

Hoe komt het dat God daar zo goed in is? Het antwoord is eenvoudig: omdat Hijzelf aan de oorsprong ligt van al dat goed. Hij is namelijk zelf enkel maar goedheid, schoonheid en liefde. Zijn grootste verlangen is om die rijkdom te delen, zoveel als mogelijk. Het is dan ook logisch dat we Jezus horen vragen om zijn naam te belijden bij de mensen. Dat wil zeggen dat Hij ons uitnodigt om, op onze beurt, ons steentje bij te dragen tot het aan het licht brengen van die weelde. Anders gezegd, Jezus vraagt om te handelen zoals God door al het goede dat aanwezig is, in onszelf en in anderen, te onthullen en te delen met anderen.

Je zou je de vraag kunnen stellen: is dit niet wat pronkerig of hoogmoedig als het gaat over goedheid en schoonheid in onszelf? Zoiets als: zie eens hoe goed ik het wel doe; jullie mogen allen gerust weten wat een buitengewone dingen er zich in mij afspelen.

Laten we eens teruggaan naar ons zustertje. In haar autobiografie schrijft Theresia van Lisieux steeds: De Heer heeft toegelaten dat … En dan volgen telkens, zoals zij het noemt, pareltjes van naastenliefde, die, zo zegt zij dus, de Heer heeft toegelaten. Met andere woorden, Theresia is er zich ten volle van bewust dat niet zij maar wel God aan de oorsprong ligt van al dat goeds. Daarom dankt zij, telkens weer, de Heer voor de wonderdaden en inzichten die haar te beurt vallen. Het is die dankbaarheid die haar beschermt tegen de hoogmoed.

Dit geldt ook voor ons. De autobiografie van Theresia van Lisieux is vertaald in 50 talen en er zijn, naar schatting, 500 miljoen exemplaren van gedrukt. Haar getuigenis heeft, in zijn eenvoud en nederigheid, miljoenen mensen de weg gewezen naar meer vreugde in hun leven. Zij heeft niet meer gedaan dan zich te laten inspireren door het voorbeeld van Jezus die, in grote dankbaarheid, de liefde van de Vader open en bloot legde.

Vandaag nodigt de Heer ons uit om, op onze beurt, zijn voorbeeld te volgen. Niets is bedekt of het zal onthuld, niets verborgen of het zal bekend worden. Hij roept ons op zijn schoonheid in ons leven en in het leven rondom ons te bezingen. Ja, we hebben veel reden om dankbaar te zijn.