Leren van een baby-tweeling
Met
elkaar in gesprek gaan is een complex gebeuren.
Basisvoorwaarde
is dat je een aantal zaken gemeenschappelijk hebt. Je moet iets aanvoelen van
mekaar. Bereid zijn om gratuit tijd te geven.
Woorden
zijn daarbij belangrijk. Maar in laatste instantie gaat het niet over woorden.
Wel over vertrouwen en verbondenheid. Dat vraagt tijd. Opbouwen. Beetje bij beetje.
Reacties
Des te beter, vind ik...
precies hoe onze een-eiige tweeling met elkaar sprak. Konden niet met ons als ouders veel uitwisselen nog, maar met elkaar op ongeveer deze wijze als in filmpje, met a-a klanken en wijzen, en wisten precies van elkaar wat ze bedoelden. Ze zagen pas de noodzaak van woorden toen ze naar de peuterspeelzaal gingen en geen van de andere kinderen, en ook de juffen hen begreep. Inhaalslag. Leuke van een-eiige tweeling is dat pap en mam pas op plaats 2 en 3 komen. De zus/broer natuurlijk op plek 1
Is uw broer ook een tweelingbroer, pater Nikolaas? En zijn kinderen van hem misschien een slagje sterker dan "gewone" neefjes/nichtjes?
Dat is wat ik wel zie bij de kinderen van de tweelingzus: die band is sterker, en vooral ook omdat ze met twee broers getrouwd zijn (overigens geen tweelingbroers).
Gelukkig zijn er andere mogelijkheden voor geen tweelingen om te leren communiceren met elkaar.