Leg je hoofd maar in mijn hand - een paaservaring
Stefan schreef onderstaand gedicht na een bijna-doodervaring. Vetrekpunt was, onder meer, de ontmoeting met de behandelende chirurg, meteen erna. Dank aan Stefan dat ik dit met jou, lezer, mag delen op tweede Paasdag. Je kan er wellicht iets in lezen van de barmhartige samaritaan. Maar zeker ook van de verrezen Jezus, steeds op zoek naar zijn mensen.
ik en jij
langs de weg van kou en wonden
zag je mij, je greep mijn hand
nog niemand had mij hier gevonden
hoe kwam jij hier zomaar dagen
was er sprake van een oude band
en wist je van mijn kwetsbaarheid
waar hoorde jij mijn vroeger klagen
zocht je mij al voor de tijd?
in je ogen zag ik tranen
vreemd ontroerd ving je mijn blik
geraakt door mijn verwoest bestaan en
afgebroken leven las je
in mijn koud gelaat de schrik
dat niets meer was wat het ooit leek
omdat wat eerst mijn leven was
de loze weg ten dode bleek
naast mij neergezeten zei je:
‘k ben zo blij je terug te zien
hier mag je zijn, kom blijf nu bij me
leg je hoofd maar in mijn hand
je hart en handen bovendien
ja laten we het leven leven
dat ons draagt in liefdesband
om niets aan ons door God gegeven
Stefan Ram
Reacties