De gemeenschap van de heiligen - hoe leg je dat uit aan kinderen?

Deze zomer ging ik voor in de uitvaart van K, moeder van drie kleine kinderen. Hieronder vind je een stuk uit mijn homilie. Ik probeer er iets uit te leggen over verrijzenis en over de gemeenschap van de heiligen

Toen het duidelijk werd dat de dagen van K. waren geteld hebben jullie besloten daar met jullie kinderen over te praten. Mama gaat naar de hemel hebben jullie toen gezegd. Hoe leg je zoiets uit aan kleine kinderen?

 

Daarnet hoorden we de apostel Paulus spreken over de verrijzenis. Zijn bijna militante woorden en de onwankelbaarheid van zijn geloof in het leven na de dood zullen velen onder ons vreemd in de oren klinken. Paulus had de verschrikkelijke dood van Jezus niet met eigen ogen gezien. De apostelen wel. Misschien hadden ze daarom wel de grootste moeite om te geloven in de verrijzenis. De pijn en de ontgoocheling waren zo immens, dat het hun te mooi leek. Toch zijn ook bij hen, tot hun verbazing, het geloof en de ervaring van iets nieuws gegroeid. Het tart alle verbeelding. Toch is gebeurd. K. deelde in dit geloof.

De evangelietekst die we net hoorden over Jezus en de kinderen is gekozen door K. Ze heeft me uitgelegd waarom. Niet omwille van Jezus die de kinderen omarmt. Wel omdat Jezus er zegt dat om te geloven je moet worden als een kind. Kinderen zijn niet dom en nog minder kinderachtig. Wel kinderlijk. Zij hebben er geen moeite mee te zeggen dat ze het niet weten. K. omschreef haar eigen geloof als kinderlijk eenvoudig. Ten aanzien van het mysterie van de dood staat onze ratio buiten spel. In de rouwaankondiging, beste familie, staat dat jullie K. aan Gods handen hebben toevertrouwd. Kunnen we veel meer zeggen?

Ja, toch wel. Christenen gaan nog verder. In de christelijke geloofsbelijdenis wordt gesproken over de gemeenschap van de heiligen. Voor K. was de gemeenschap van de heiligen belangrijk. Met heiligen wordt daar niet zozeer verwezen naar mensen als moeder Theresa of pater Damiaan. Wel naar gewone mensen die, elk op unieke wijze, in hun leven iets hebben uitgestraald van Gods liefde. Het geloof in de gemeenschap van de heiligen heeft een dubbele betekenis. Ten eerste drukt het het geloof uit dat wij mensen, na onze dood, blijven verderbestaan als unieke wezens. Meer dus dan als een herinnering of als deel van een grotere kracht. Vervolgens is er het woord gemeenschap. Dat drukt het geloof uit dat de heiligen, de levenden én de doden, op mysterieuze wijze met elkaar verbonden zijn en blijven. Over de dood heen. Vandaar dat K. op haar sterfbed kon zeggen: ik laat jullie niet alleen, ik blijf bij jullie en zal voor jullie zorgen.

Beste J., M. en R., toen mama net gestorven was wilden jullie weten of mama al aangekomen is in de hemel. Ja, ik geloof dat mama goed aangekomen is in de hemel. En ik geloof ook dat zij jullie mama blijft. Ze was zo graag bij jullie gebleven. Vergeet nooit dat zij nu vanuit de hemel voor jullie zorgt en dat ze meer van jullie houdt dan ooit.

K., in grote dankbaarheid voor wie je was en blijft, vragen we nu God jou te zegenen en te bewaren. En we vragen dat jij, K., op jouw beurt, God vraagt ons te zegenen en te bewaren, in het bijzonder je man en kinderen, je ouders, en je zussen. We vragen ook dat je ons helpt opdat het verdriet en de pijn niet de bovenhand krijgen op de dankbaarheid om jou.

 

Nikolaas Sintobin sj