The Kings speech


Zonet een mooie film gezien: “The Kings speech”. Hoofdpersonnages zijn de Britse koning George V en zijn spraaktherapeut Lionel Logue. George stotterde. En wel heel sterk. Vervelend voor een koning.

Naar het einde van de film toe, in de dramatische slotscène, was ik tot tranen toe bewogen. Eerst wist ik niet goed waarom. Een korte terugblik deed me inzien waar de ontroering vandaan kwam.

George verzette zich eerst tegen zijn spraakgebrek. Hij kon zijn handicap niet aanvaarden en voelde zichzelf grondig minderwaardig. Niet vreemd dat hij telkens weer verkrampte als hij in publiek het woord moest nemen. Wat Logue, doorheen veel menselijkheid, volharding en respect, weet te bewerkstelligen is dat zijn patiënt de ernst van zijn gebrek in de ogen durft te kijken en geleidelijk aan zijn stotteren leert te aanvaarden als een echte kwetsuur.

Een gekwetste mens is een mens als een ander. Ligt de grootheid van de mens niet vaak in de wijze waarmee hij leert om te gaan met zijn beperkingen, eerder dan in zijn aangeboren of verworven kwaliteiten?

Ik denk dat het de waardigheid en dus de schoonheid van een gekwetste mens waren die me zo diep raakten.


Share

Reacties

Meest gelezen

Verstrooiingen tijdens het gebed: drie tips van Mark Rotsaert sj

Is gelukkig zijn vooral een kwestie van willen? - vertrouwen (5/6)

Wat je van een bedrieger kan leren - Homilie van Nikolaas Sintobin sj

Spreek vanuit jezelf - Luistervriendelijk spreken (2/5)

Hoe je het meest kan genieten van een gebakje - Wijsheid van Anthony de Mello sj

Geloof jij in engelen? - De mening van Nikolaas Sintobin sj

Is bidden enkel voor vrome boontjes? - Een antwoord van Nikolaas Sintobin sj

Luistervriendelijk spreken (1/5) - een nieuwe serie van Nikolaas Sintobin sj

Gehoorzaamheid als voorwaarde voor een gelukkig leven - vertrouwen (6/6)