Een oude maar heel jonge dochter
Onlangs sprak ik
pastorale verantwoordelijken van het bisdom Brugge toe bij de start van het
nieuwe jaar. Ik blikte, vertrekkend van vier video’s, terug op het voorbije
jaar om daar inspiratie uit te halen. Graag enkele uittreksels. (1/8)
De sterkste en
blijvend vreugde schenkende ervaring van dit jaar was veruit de verkiezing van
Paus Franciscus en de wijze waarop hij, vanaf zijn eerste publieke optreden,
zich meteen gepositioneerd heeft. Ik zou hieromtrent twee dingen willen zeggen.
- Het vermogen tot zelfvernieuwing van de Kerk
Deze verkiezing is
voor mij een indrukwekkend bewijs van het vermogen tot zelfvernieuwing van onze
Kerk.
Niemand had kunnen
verwachten dat er op zo’n spectaculaire wijze een nieuwe wind zou blazen door
de Kerk. Nochtans is deze keuze echt gebeurd binnen en door de Kerk. Met grote
meerderheid hebben de kardinalen gekozen voor kardinaal Bergolio van wie ze
perfect wisten dat hij een heel andere aanpak zou hebben. Een flink deel van
die kardinalen waren benoemd door Benedictus. De verkiezing zelf was trouwens
ook mogelijk gemaakt door het al niet minder spectaculaire aftreden van
diezelfde Benedictus, die, naar buiten uit, de antipode lijkt van Franciscus.
Ja, de Geest van leven en vernieuwende scheppingskracht
blijft waaien, ook in de hoogste regionen van onze nochtans zo oude Kerk. De kardinalen hebben duidelijk geluisterd
naar de Geest. En die Geest die geeft signalen. Zijn wij bereid om te
onderscheiden en te luisteren?
.jpg)
Reacties