Over Marta, Maria en het terugtreden van Paus-emeritus Benedictus
Graag deel ik met u deze openingsoverweging van www.gewijderuimte.org van deze week.
In het verhaal van Marta en Maria (Lc 10,38-42) belicht Jezus twee kwaliteiten die in het leven van een christen in evenwicht moeten zijn. We kunnen dit evenwicht herkennen in paus-emeritus Benedictus. Acht jaar lang stond hij onbeperkt ter beschikking voor de noden van de Kerk. En toen zijn gezondheid achteruit ging, voelde hij zich geroepen om aan het contemplatieve aspect van het leven priorteit te geven. Ik zei 'hij voelde zich geroepen'. Hij stond open om in zijn hart de rustige uitnodiging van God te horen. Zijn beslissing om afstand te doen werd vanuit diep gebed en innerlijke vrijheid geboren.
Hoe houd ik in mijn leven de Marta en de Maria in evenwicht? Voel ik mij ooit ‘geroepen' door God? Ben ik innerlijk rustig genoeg om op te merken wat God mij zou kunnen vragen? Of denk ik er nooit eens aan dat ik voor God meer dan voldoende belangrijk ben opdat Hij mij iets zou vragen? Stort ik mij maar in allerlei beslissingen en heb ik geen weet van ' de zachte stem' die Elia hoorde op de berg? Sint-Ignatius, hoezeer ook een drukke bestuurder, waarschuwt ons voor het nemen van beslissingen zonder eerst raad te vragen aan God, 'een wijze en liefdevolle Vader'.
Openstaan voor belangrijke veranderingen vereist ook de innerlijke vrijheid van Benedictus. 'Leven is verandering, en volmaakt worden betekent dat men dikwijls verandert' zegt Newman. Ben ik echt wakker en open voor 'nieuwe dingen' (Jesaja 48,6) die de meesterhand van God verraden? En ten slotte, ben ik in mijn antwoord op Gods roepstem sterk genoeg, zoals Benedictus het was, om mij te kunnen verzetten tegen de verwachtingen van de mensen rond mij?
Reacties