Over zieltjes winnen via YouTube

Op zaterdag 11 januari 2014 kon je in het "Nederlands Dagblad" een uitvoerig interview lezen dat ik gaf aan Rick Timmermans. Het draagt als titel "Een intense vreugde". Hieronder enkele uittreksels (2/3). 

… Dat is voor Sintobin een fundamentele eigenschap van de mens, die keuzevrijheid. Ook in zijn werk als geestelijk begeleider van niet-gelovigen en randkerkelijken. Bijvoorbeeld in de EO-serie Op zoek naar God, waar hij de geestelijk begeleider was van drie van de vijf vrouwen die meededen.

‘Ik geloof niet in zieltjes winnen’, zegt hij resoluut. ‘Alles moet in volledige vrijheid gebeuren. Dwang werkt averechts.’ …

‘Een jezuïet is met een eenvoudig doel op aarde’, zegt hij. ‘Namelijk: het helpen van de zielen. Doen wat mensen verder helpt. En dat zo breed als je het interpreteren kunt.’ Daarbij zijn de Geestelijke Oefeningen een goed gereedschap voor de jezuïeten. Het is een beproefde manier om tot een Godservaring te komen. ‘Maar om nu tegen een derde klas havo te zeggen: kom, dan gaan we eens een bijbelverhaal lezen, dat werkt niet.’

Dus bedacht hij iets anders. Geen bijbelverhaal, maar een goed uitgekozen filmpje. ‘Ik laat eerst het filmpje zien en stel dan een paar vragen waar ze individueel over nadenken. En we zijn meteen op het niveau van de innerlijkheid, waar ook de bijbelverhalen naartoe gaan.’ De filmpjes gaan over onderwerpen als authenticiteit, waarheid, zoeken, verlangen, liefde, vreugde. Lang niet alle youtubes zijn geschikt, hij heeft er inmiddels vijfhonderd geselecteerd. ‘Vervolgens nodig ik ze uit wat uit de wisselen. En echt, die gasten weten niet wat ze overkomt.’

‘Een innerlijk leven, de meesten weten niet eens dat ze dat hebben. Dat is ze nooit geleerd. Maar voordat er op religieus niveau iets kan gebeuren, moeten ze toegang krijgen tot dat deel van zichzelf. Want een religieuze ervaring appelleert aan iets wat zich daar voltrekt.’ … ‘Ik help ze vanuit mijn eigen ervaringen. Het vreugdevolle leven is daarin het vertrekpunt. Die profane youtube-verhalen nemen ons mee naar die ervaringen. Naar vreugde, in plaats van plezier. Verlangen en niet gewoon maar lust.’

Sommigen lachen erom als hij zegt dat hij mensen laat bidden aan de hand van Youtube. Een leuke hobby, zeggen ze. Maar voor hem is het heel serieus. ‘Het gaat erom de taal van onze cultuur te kennen en daarlangs het evangelie te ontdekken en te delen.’

Maar niet om vervolgens heimelijk  christenen van ze te maken. Daar gelooft hij niet meer in. ‘Vroeger wel voor een deel. Een heel klein beetje subtiel duwen misschien. Maar dat heeft een averechts effect. Het moet gratuit zijn, zomaar. Vrij aan de mens die het ontvangt om vervolgens al of niet de weg te gaan van het christendom.’

Het enige wat hij vraagt is een open en authentieke houding. De openheid voor een diep gesprek ontstaat pas als er wederzijds respect is en niemand een dubbele agenda heeft. ‘En wat werkt is dat ik evenveel van de vormingen met die filmpjes leer als de deelnemers. En dat merken ze. En dan denken ze: “Goh, die is geïnteresseerd in wat ik zeg, ik ga een beetje verder graven, een beetje dieper steken.” Want als ik echt geïnteresseerd ben in wat zij zeggen, luisteren ze ook als ik spreek over de bron van mijn vreugde.’ …