"Een Griekse tragedie": de enige Vlaamse tekenfilm die een ooit een Oscar won

Deze schitterende tekenfilm over drie dames is even leuk als confronterend. Hun leven bestaat er in om iets in stand te houden dat eigenlijk reeds voorbij is. Ze leveren een uitputtingsslag met zichzelf en met de werkelijkheid. Tegelijkertijd is er een nieuw, onbekend leven dat hen toelacht. Ze kunnen, durven het niet vermoeden, laat staan geloven.

Is dit je volkomen vreemd? Of herken je er misschien toch wel iets van, in je eigen leven?

Anders gezegd, zijn er dingen in jouw bestaan waarvan je voelt dat je ze eigenlijk beter zou loslaten: relaties, engagementen, gewoontes, houdingen enz.? Mogelijks zaken die al een heel lange geschiedenis kennen.

Is het jou al overkomen om de vreugde te ervaren van bevrijd te worden van iets dat je verknechtte, dat je vastzette, dat je  de gevangene was van je verleden en dat de deur naar de toekomst open kwam te staan ? Wat geeft jou, vandaag in jouw leven hoop?