Experimenteren met frustraties
Mark Logtenberg, 23 jaar oud, is een Nederlandse novice in de
Sociëteit van Jezus. De komende maanden zal hij regelmatig in deze blog te gast
zijn met cursiefjes over de stage (experiment in het jezuïetenjargon) die hij
thans loopt in Libanon.
Deel 8
Robert Fisk schrijft in zijn boek (pity the nation) over de Libanese oorlog
tussen 1975-1990 over de tweezijdigheid van Beiroet. Het is een stad op de
grens van twee werelden. Hij beschrijft hoe ‘Westers’ Beiroet is reizend vanuit
Iran maar tegelijkertijd hoe ‘oosters’ de stad aanvoelt wanneer hij reist
vanuit Europa. Libanon, en dan met name Beiroet, is een plek waar Oost en West
elkaar ontmoeten. De stad zou de cultuur van het Midden-Oosten in haar hart
dragen maar de westerse waarden en vrijheid genieten. Het is een mooie
gedachte, en toch, tot op zekere hoogte is het waar.
In het centrum staat een gigantische
winkelcentrum van Amerikaanse proporties waar allerlei merken hun dure kleding
aanbieden en waar luxueus gegeten kan worden in dure restaurants. Er is
zelfs, als kers op de taart, een
prachtige en grote bioscoop. Toch hoef
je niet ver te lopen om te weten dat niet alles hier zo welvarend is. Het oude
Franse centrum van de stad is volledig afgezet door het Libanese leger.
Er is een checkpoint waar men door heen kan
na het laten zien van zijn paspoort. Dus afgelopen zaterdag werd ik door twee
vrienden meegenomen dit centrum in. Na een bezoek aan de Grieks-Orthodoxe kathedraal dronken we een
kopje koffie in een starbucks in deze spookstad. Het is tenslotte een plaats
waar West en Oost elkaar ontmoeten.
Toen we het centrum verlieten hoorden we de klokken van de kathedraal luiden voor de mis. Bij het verlaten van het checkpoint zagen we een vrouw gefrustreerd reageren op een van de soldaten. De soldaat had haar gevraagd naar welke kerk ze wilde. Met een poging om haar frustratie te bedwingen had ze geantwoord dat ze gewoon wilde bidden, welke kerk was niet zijn zaak. Een van mijn vrienden draait zich naar mij toe en zegt: ‘Zie je dat, die frustratie, hoe lang gaat dat nog goed?’
Toen we het centrum verlieten hoorden we de klokken van de kathedraal luiden voor de mis. Bij het verlaten van het checkpoint zagen we een vrouw gefrustreerd reageren op een van de soldaten. De soldaat had haar gevraagd naar welke kerk ze wilde. Met een poging om haar frustratie te bedwingen had ze geantwoord dat ze gewoon wilde bidden, welke kerk was niet zijn zaak. Een van mijn vrienden draait zich naar mij toe en zegt: ‘Zie je dat, die frustratie, hoe lang gaat dat nog goed?’
Reacties