Het kwaad, in zijn diepste wortel - Hoe op zinvolle wijze omgaan met de onzin van het lijden? (2/4)
Ik kan ook bedenken
dat het kwaad, in zijn diepste wortels, het zich afsluiten is voor de enige
relatie die me ten volle kan doen bestaan, de relatie die mij uit mijn
zelfbeslotenheid haalt en in de liefde vestigt.
Liefde als een
wisselwerking tussen aangeboden en ontvangen zelfgave, zowel naar God als naar
mensen toe. In plaats daarvan maakt de
mens zichzelf tot middelpunt en bekijkt alles enkel vanuit zijn gezichtshoek en
in verhouding tot zichzelf.
Dat is die moeilijke
copernicaanse revolutie. Afstappen van de houding waarbij ik mezelf als centrum
stel. Maak ik mezelf tot zon, dan beschouw ik al de rest en al de anderen als
planeten die rond mij (moeten) draaien en gebruik ik al mijn energie om te
bekomen dat heel de schepping zich naar mij schikt.
Of nog, blijf ik niet
gericht naar de zon, dan zit ik te werken in mijn eigen schaduw, en werp ik
mijn schaduw op alles en op allen met wie ik bezig ben.
Een anonieme jezuïet
.jpg)
Reacties