Waarom een klein jongetje niet naar de hemel wil



Mijn zoon staat soms stil bij het leven na de dood. Hij maakt zich dan zorgen. Hij vreest dat de ervaring van de Hemel hetzelfde zal zijn als de ervaring die hij nu heeft tijdens het bijwonen van een gebedsviering in de kerk. Hij vindt, net als de meeste vierjarige kinderen, de activiteiten in de kerk onverdraaglijk saai. Ik denk zelfs dat bij velen onder ons de angst opborrelt, wanneer we stilstaan bij de gedachte dat de Hemel saai zal zijn.

We willen niet eeuwig vertoeven op rondzwevende wolkjes. We dromen van eeuwenoude bomen, van witte stranden en van malse grasvelden. We kijken reikhalzend uit naar de blauwe lucht, naar trouwe honden en naar sterke paarden. We verlangen te werken, te spelen en te beminnen. We bezitten een lichaam. We willen lichamelijk contact. We willen zo goed mogelijk gebruikmaken van ons lichaam.

God beseft heel goed dat we verlangen naar de Hof van Eden, het paradijs op aarde. Hij verlangt ons de Tuin van Eden terug te geven. God zal een nieuwe aarde scheppen, zonder zee. De zee is namelijk een oeroude beeldspraak van chaos en dood. Dus ik doe mezelf en mijn zoon geloven, dat de Hemel ongeveer hetzelfde zal zijn als een thuis. Maar dan wel een tikkeltje beter.

Jessica Mesman Griffith

Reacties

Meest gelezen

Verstrooiingen tijdens het gebed: drie tips van Mark Rotsaert sj

Is gelukkig zijn vooral een kwestie van willen? - vertrouwen (5/6)

Wat je van een bedrieger kan leren - Homilie van Nikolaas Sintobin sj

Spreek vanuit jezelf - Luistervriendelijk spreken (2/5)

Hoe je het meest kan genieten van een gebakje - Wijsheid van Anthony de Mello sj

Geloof jij in engelen? - De mening van Nikolaas Sintobin sj

Is bidden enkel voor vrome boontjes? - Een antwoord van Nikolaas Sintobin sj

Luistervriendelijk spreken (1/5) - een nieuwe serie van Nikolaas Sintobin sj

Gehoorzaamheid als voorwaarde voor een gelukkig leven - vertrouwen (6/6)