Feest van de Drie-eenheid (Jaar C) Spr. 8, 22-31 Rom. 5, 1-5 evangelie: Joh. 16, 12-15 We zien ze vaak afgebeeld in de schilderkunst. Vader, Zoon en Heilige Geest. Een oudere Heer, lange witte baard, op een wolkje gezeten die de hand reikt of kijkt naar Jezus, de Zoon, al of niet met het kruis. De Geest neemt de vorm aan van een duif of van een stralende lichtstraal. Gewoonlijk vertrekt het samenspel uit de hemel. Doorgaans is er ook een link met wat er gebeurt op aarde. Andere schilderijen of beelden zijn een stuk abstracter Deze rijke variëteit aan voorstellingen van de Triniteit is meer dan zomaar een leuke christelijke hobby. Het trinitair dogma behoort tot de kern van het christelijk geloof. Christenen geloven niet zomaar in God. Dat doen de joden en de moslims net zo goed. Christenen geloven in de drieëne God: één goddelijke natuur, die bestaat in drie personen, drie unieke wijzen waarop de ene God God is. Die drie goddelijke personen zijn voortdurend met elkaar ...
Reacties
Soms denk je dat je niet anders kan dan te kiezen voor het kwade omdat je nu eenmaal zo bent (heel banaal: ik eet dat stuk chocola toch, want ik ben te zwak om te weerstaan aan de verleiding. Of: ik merk dat ik verlang naar het stuk chocola, maar ik weet dat ik me slecht ga voelen achteraf en ik kies vanuit het belang dat ik hecht aan mijn gezondheid om het stuk chocola niet te eten en iets te kiezen dat een duurzamere oplossing is voor mijn gevoel van onbehagen, bijvoorbeeld het gebrek aan slaap. Ik ben nog steeds te zwak om te weerstaan, maar ik kies om het gevecht niet aan te gaan.) Mezelf minder identificeren met zogezegd 'essentiële'/vaststaande eigenschappen van mezelf en meer kijken naar de intenties van mijn doen en laten, geeft meer vrijheid en daadkracht... denk ik nu, voorlopig althans. Het antwoord op het waarom van mijn doen en laten kan op twee manier worden beantwoorden: 'omdat ik zo ben' of 'omdat ik dat kies'. Kan het nog niet goed uitleggen, maar ik denk dat daar een nuanceverschil in zit. Het ene is deterministisch/fatalistisch, het ander is... dynamischer, getuigt van meer vrije wilsbeschikking, (mede-)auteurschap over mijn 'eigen' leven. Maar daar mild in zijn en het midden proberen te bewandelen, is nog een moeilijke. (Soms is er geen 'waarom' achter het handelen, chaotisch als we zijn, en proberen we achteraf een verklaring te vinden...)
Prachtig... !
en niet mijn buik achternalopen, mijn zinnen.
Sterven aan mijn lichaam en geest zijn de vruchten
vh mediteren vd droeve geheimen vd rozenkrans de 2e en 3e.
Bij het eerste: Jezus staat doodsangsten uit
in de hof v olijven is de vrucht: berouw v onze zonden.