Vreugde
Ik heb me duidelijk vergist. Maar goed ook.
Deze morgen bij de tandarts geweest. Een al wat oudere man. Ik schat dat hij al minstens 40 jaar dag in dag uit aan tanden werkt. Weinig opwindend, zo dacht ik.
En toch, de tandarts, nadat hij mijn tand verzorgd had, wist met zijn vreugde en fierheid bijna geen blijf. Niet dat mijn tand hem voor zo’n onwaarschijnlijke uitdaging geplaatst had. Maar gewoon, zo vertelde hij met een brede glimlach, de voldoening van een goed uitgevoerd werk. Ik houd echt veel van mijn job, zei hij, bij het betalen.
Ja, roeping bestaat. In alle mogelijke vormen. En het uiteindelijke merkteken is steeds hetzelfde: vreugde.
Deze morgen bij de tandarts geweest. Een al wat oudere man. Ik schat dat hij al minstens 40 jaar dag in dag uit aan tanden werkt. Weinig opwindend, zo dacht ik.
En toch, de tandarts, nadat hij mijn tand verzorgd had, wist met zijn vreugde en fierheid bijna geen blijf. Niet dat mijn tand hem voor zo’n onwaarschijnlijke uitdaging geplaatst had. Maar gewoon, zo vertelde hij met een brede glimlach, de voldoening van een goed uitgevoerd werk. Ik houd echt veel van mijn job, zei hij, bij het betalen.
Ja, roeping bestaat. In alle mogelijke vormen. En het uiteindelijke merkteken is steeds hetzelfde: vreugde.
Reacties