Marc live (1)
Marc Lindeijer sj is een Nederlandse medebroeder. Hij is enkele jaren geleden priester gewijd en verblijft nu voor zijn laatste vormingsjaar als jezuïet (“derde jaar”) in de USA, in de buurt van San Francisco. De voorbije tijd heeft hij, samen met een groep generatiegenoten, de 30-daagse Geestelijke Oefeningen gedaan. De komende tijd zullen besteed worden aan studie.
De komende weken vertelt hij regelmatig iets over zijn ervaringen.
Maandag 16 maart
De avond van de eerste volle dag van ons verblijf in de jezuïetencommunauteit van Santa Clara University, in de buurt van San Francisco. 'Ons', dat zijn de vier jezuïeten die hier, in de Verenigde Staten, het laatste deel van hun religieuze vorming ontvangen, het zgn. tertiaat: Jeff van de Maryland Provincie, maar van Chinese herkomst, Kim van de Philippijnen, Ted van Californie zelf, en ondergetekende van Nederland. Zo honkvast als mijn jaren als werkzaam jezuïet zijn geweest, zo avontuurlijk waren de jaren van de anderen.
Maar daarover zal ik niet uitwijden. Het zou dit dagboek te uitvoerig maken, en bovendien: op de een of andere manier speelt het geen rol in onze omgang en gesprekken. We zijn jezuïet hier en nu, met elkaar, dat is wat telt, en we laten ons opnieuw vormen met het oog op de toekomst, op onze volledige opname in de Sociëteit van Jezus. 's Morgens studie van de basisdocumenten van de orde, 's middags een cursus over ons leven en welzijn in kuisheid, een belangrijk onderwerp in een land dat zo geleden heeft onder het sexuele wangedrag van een klein aantal geestelijken. En beide onderwerpen, hoe ogenschijnlijk divers ook, roepen allerlei vragen op die nauw samenhangen met de kern van ons religieuze leven. Evenals de dertigdaagse retraite die we vorige week in Los Angeles besloten, een zeer gezegende tijd, is deze studie een herhaling van het programma van het noviciaat (dat ik begon in 1994), maar alleen in de uiterlijke zin: na 15 tot 25 jaar in de Sociëteit zijn we zelf zo veranderd, zoveel ervaring rijker, dat we met nieuwe ogen naar de oude, vertrouwde materie kijken.
Dinsdag 17 maart
Groen was de kleur van de dag, het groen van Ierland en St. Patrick, die hier meer traditioneel dan devotioneel wordt gevierd. Koekjes met groene glazuur dus, maar geen gebed tot de heilige... Wandelend tussen de studenten op de campus voel ik me stokoud (het onweerstaanbare middagdutje helpt niet om dat gevoel weg te nemen), lezend over de eerste jaren van de Sociëteit echter, de jaren 1540, voel ik een jeugdig elan opkomen. Een vurige vriendengroep, bereid om overal heen te gaan, niet gehinderd door de lasten van een vaste betrekking, een huis, een salaris, en meer dan dat: bereid om alles te delen wat ze wel hadden, hun geestelijke rijkdom, en om de allerarmsten bij te staan. Edelmoedigheid was het kernwoord in de geschiedenisklas, dankbaarheid het kernwoord in de preek van vandaag. Ik realiseer me nu dat het eerste uit het tweede voortkomt. Soms is er weinig nodig om dat gevoel van dankbaarheid te ervaren. "Waar ik scheerschuim kon kopen?", vroeg ik een van de oudere paters in de communauteit. Vijf minuten later stond ik in zijn kamer en kreeg een hele bus cadeau. Op mijn tweede dag in een vreemde stad en een vreemd huis betekent zo'n klein gebaar veel voor me. En het is niet de eerste keer dat me zoiets overkomt, sinds ik eind januari in de V.S. arriveerde. Telkens werd er in mijn kleine noden en verlangens voorzien. Vertrouwen op de Voorzienigheid leidde de eerste jezuïeten.
Reacties