Inigo
In ons huis in Brugge wonen jezuïeten. Uiteraard. Je kan er enkele dagen op retraite gaan. Niet ongebruikelijk voor een jezuïetenhuis. Maar in “Inigo” heb je ook een heel andere categorie bewoners.
Gemiddeld verblijven er in Inigo 3 mannen in opvang, voor enkele weken of maanden. Ex-gevangenen, jongeren die thuis niet meer welkom zijn, mensen die werk en gezin verloren zijn … Ze krijgen er een kamertje, zitten samen met de gemeenschap aan tafel, sommigen nemen deel aan de gebedsmomenten. Enkele duidelijke afspraken en discrete persoonlijke begeleiding helpen om terug evenwicht en wat zelfvertrouwen te vinden en zich voor te bereiden op zelfstandig leven.
Het vraagt een grote en voortdurende inspanning van de gemeenschap. Alles staat achter slot en grendel. Aan de muren zie je nogal wat sporen van kadertjes die “verdwenen” zijn. Elke morgen moet het ontbijt klaar staan vanaf 6 u …
Deze prijs betalen de medebroeders van ons huis in Brugge graag en al vele jaren om aan “opvang” van deze gekwetste mensen te kunnen doen. Hiermee staan ze in een lange traditie. Reeds vóór de stichting van de Sociëteit had Ignatius grote aandacht voor structurele “eerstelijnshulp” voor de armsten.
Niet vreemd voor een groep religieuzen die zich “Gezelschap van Jezus” noemt.
Reacties