Jong (?) en oud (?) (1/2)
Onderstaand “dubbelportret” van de jongere en de oudere priesters vond ik op de blog van een jonge Franse priester. Zoals voor elke veralgemening geldt dat bepaalde kentrekken uitvergroot zijn. Bovendien is de scheidingslijn tussen beide generaties niet impermeabel.
Toch vind ik het geheel vrij herkenbaar. Ook voor de ruimere christengemeenschap.
Hij heeft een mooie karakterkop. Zijn clergypak past hem als gegoten. Hij is knap, sterk en heeft een aanstekelijke glimlach. Een priester. Een echte. Een militant gelovige katholiek.
Zijn blik weerspiegelt iets van de grootheid van de Kerk. Hij draagt heiligheid om zich heen zoals een sjerp om de hals. Hij lijkt wel vergroeid met het gebed, zoals een bril aansluit om de oren: het brevier, het lectionarium, het missaal … De jonge meisjes kijken vol bewondering naar hem. Hij komt met fierheid op voor zijn celibaat. Hij houdt van de concilies. Maar niet alleen van het laatste, ook en vooral van de eerste.
Hij kiest voor strikte gehoorzaamheid aan zijn bisschop, en is 100 % loyaal aan de Paus. Atheïsme vindt hij maar niets en hij moet niets hebben van wie lauw is, de sentimentalisten, de modernisten, de relativisten, de clericale leken … Hij voelt zich heerlijk aan het altaar en dient met overgave de sacramenten toe. Hij staat reeds met een voet in de hemel en de moraal is zijn stapstok.
Hij wordt niet geplaagd door gewetensproblemen. Hij weet zich immers helemaal opgenomen in de Waarheid. De bewuste strengheid van zijn levenskeuze geeft hem de vreugde van hen die de Weg gevonden hebben en voor wie het ondenkbaar zou zijn er van af te wijken.
Toch vind ik het geheel vrij herkenbaar. Ook voor de ruimere christengemeenschap.
Zijn blik weerspiegelt iets van de grootheid van de Kerk. Hij draagt heiligheid om zich heen zoals een sjerp om de hals. Hij lijkt wel vergroeid met het gebed, zoals een bril aansluit om de oren: het brevier, het lectionarium, het missaal … De jonge meisjes kijken vol bewondering naar hem. Hij komt met fierheid op voor zijn celibaat. Hij houdt van de concilies. Maar niet alleen van het laatste, ook en vooral van de eerste.
Hij kiest voor strikte gehoorzaamheid aan zijn bisschop, en is 100 % loyaal aan de Paus. Atheïsme vindt hij maar niets en hij moet niets hebben van wie lauw is, de sentimentalisten, de modernisten, de relativisten, de clericale leken … Hij voelt zich heerlijk aan het altaar en dient met overgave de sacramenten toe. Hij staat reeds met een voet in de hemel en de moraal is zijn stapstok.
Hij wordt niet geplaagd door gewetensproblemen. Hij weet zich immers helemaal opgenomen in de Waarheid. De bewuste strengheid van zijn levenskeuze geeft hem de vreugde van hen die de Weg gevonden hebben en voor wie het ondenkbaar zou zijn er van af te wijken.
.jpg)
Reacties
Wil je een toelichting geven?
Hebben we aan dat type priester nood? Iemand die geen belangstelling heeft voor atheïsme, ..... het zijn toch alledaagse dingen. Jezus ontmoette ooit ook de Syrofenische vrouw. Op't eerste gezicht wist Hij het ook beter en toch! Hij leerde van haar.
Bedoeling van deze tekst, die overigens niet van mijn hand is, lijkt me geenzins om een oordeel uit te spreken. Wel om aan te geven dat, net zoals dat geldt voor de jonge christenen in het algemeen, ook het profiel van de jonge priesters sterk veranderd is.
Dit lijkt me helemaal niet vreemd in een cultuur en samenleving waar de plaats van de Kerk en van het Evangelie radicaal veranderd zijn op heel korte tijd.