Waarom ben ik jezuïet geworden? (5/6) "Midden in de Kerk en in de wereld"
Ik heb altijd een tamelijk brede interesse gehad. Daarom ging ik milieukunde studeren. Hoe de natuur in elkaar zit, en hoe mensen omgaan met de wereld waarin ze wonen, dat fascineerde me. Ik was in die tijd ook betrokken bij de studentenkerk. Dat was belangrijk voor me, omdat daarin een heel andere dimensie van de wereld aan de orde kwam: die van het christelijk geloof en de “opdracht” die dat voor de mens inhoudt. Dat ging een steeds grotere rol spelen. Maar dat wil niet zeggen dat ik de wetenschap voor religie verruilde: dat zijn voor mij geen concurrenten van elkaar!
Zoals alle jezuïeten heb ik eerst twee jaar een interne opleiding, het noviciaat, gedaan. Nu heb ik mijn theologiestudie afgerond en ben als priester werkzaam in het Ignatiushuis in Amsterdam. Priester worden, betekent dat je gezien wordt als representant van de kerk. Dat is niet gemakkelijk in deze tijd, waarin veel mensen van de kerk vervreemd zijn. Toch leer je in de theologie wel dat het geloof niet zonder de kerk kan, al heeft ze dan haar fouten.
Van haar kant heeft de kerk ook een kritische functie ten opzichte van de samenleving. Maar dat betekent niet dat christenen zich in een getto moeten terugtrekken! Van cultuurpessimisme moet ik niets hebben. Het christelijk geloof kan juist tekenen van hoop signaleren in onze wereld. Dus als je vraagt waar je als jezuïet staat, dan zou ik zeggen: midden in de kerk en midden in de wereld. En een betere plek weet ik niet.
.jpg)
Reacties