dank voor "weet je het zelf wel" heel duidelijk voorgesteld. Kan "begin je gebed" niet openen in "Gewijde ruimte". Hopelijk later wel.
Bekkeneel zei…
Op basis van mijn christen zijn weet en geloof ik dat de levende Heer in mij zit. Dus de eeuwige God caritas et amor. Af en toe gluurt Hij in mij even naar buiten vanuit het graf van mijn hart, door een kier van de steen. Dan lijkt de steen een beetje weggerold te worden en klaar ik op. Dan voel ik vreugde, kracht en hoop. Ik word dan doorstroomd door liefde ook. Mijn knorrigheid verdwijnt als de nevels en kwade dampen van een moeras dat in de macht is van de Zwarte Vleer (Toonder). Ik verbaas mij er dan over dat alle aanleidingen tot die knorrigheid onzin waren. Het zat allemaal tussen mijn eigen oren, maar dat kon ik niet zien. Mijn eigen negativiteit schilderde alles boos en donker. Ik zie dan bv. geen buitenlanders, alleen geliefde medezielen in hetzelfde schuitje als ik: op weg naar het oordeel. Ik houd van ze en bid dat ze Jezus mogen leren kennen, maar tegelijk denk ik: dan moet je Hem wel eerst eens in jezelf even uit dat grafhart laten komen, zodat er iets van Hem zichtbaar wordt in jouw leven. Hij klopt om binnengelaten te worden in mijn leven, maar dat is hetzelfde als dat Hij klopt aan de binnenkant van het graf om buiten gelaten te worden. Maar ja, die steen. Wie kan hem wegrollen? Hij wil wel graag opstaan, maar ik lijk zelf de steen op zijn plaats te houden, zodat Jezus wel leeft achter de steen, maar toch niet echt handen en voeten in mij kan krijgen, niet geheel opstaat en alle ruimte krijgt die Hij wil en waar Hij recht op heeft omdat Hij voor mij gestorven is. Ik laat Hem niet Zichzelf worden. Waarom doe ik dat toch (niet)? Waarom laat ik niet toe dat de steen weggerold wordt? Waarom blijf ik maar kiezen voor een onvolledig leven, een half uit de aarde gezongene? (Slauerhoff, Het eind van het lied) Als kind had ik een libelle die half uit de cocon gekropen was en toen gestorven. Hij had dus nooit gevlogen en ging al dood. Zijn metamorfose was mislukt, hij had de wedergeboorte niet overleefd en was gestorven in de woestijn. Triest. Moge de Heer zich over mij ontfermen en mij aansporen tot grote ijver om te groeien in nederigheid en overgave zodat ik het lot van die arme libelle niet hoef te delen. De steen voor mijn hart is mijn ikzucht, hij zal vanzelf wegrollen als ik maar bereid ben klein te worden, te worden als een kind. Dan kan Jezus vliegen als een enorme libelle en mag ik tussen zijn schouders zitten als Niels Holgersson. Wat zal ik genieten en wat zal alle genot dat ik om Hem losgelaten zal hebben verbleken en vergeten zijn en blijken minder dan niets te zijn geweest, bedrog dat mijn ware leven blokkeerde.
Iedereen raakt wel eens verstrooid tijdens het gebed. Daar is niets ongewoons aan. Blijven ze je lastigvallen houd er dan rekening mee dat er verschillende soorten verstrooiingen zijn. Gaat het om mensen om wie je geeft, die ziek zijn of het moeilijk hebben, maak dan van die verstrooiing je gebed. Dat is op dat moment belangrijker dan te blijven vasthouden aan de Schrifttekst waarmee je het gebed bent ingegaan. Zijn het verstrooiingen die je van de Heer wegtrekken, richt je dan tot Hem en erken dat je nog zwak bent of op jezelf gekeerd. En herneem dan de tekst. Hoe meer tijd je genomen hebt om tot innerlijke rust te komen bij het begin van het gebed, hoe kleiner het risico op verstrooiingen – ook al kun je ze nooit helemaal van te voren uitsluiten. Mark Rotsaert sj
Voor de glossy LFK schreef ik een overweging over vertrouwen. In deze serie bied ik enkele uittreksels aan. (5/6) Hoe kan je te weten komen wat voor jou weg is naar meer geluk? Ook daar geeft de ervaring van Stefan een bijzondere hint. En zo komen we opnieuw uit bij het vertrouwen. Als ik Stefan goed begrijp, maakt hij onderscheid tussen twee mogelijke sporen. Het eerste is dat van de wil . Dan gaat het over allerhande doelen of uitdagingen die je je zélf stelt in je leven. Vaak omdat men meent dat die belangrijk zijn. Dat is waar ik zonet over schreef. De ervaring van Stefan is dat dit willen hem niet gelukkig maakt en dat het niet dat is dat hem, niettegenstaande alles, opnieuw tot een blij man heeft gemaakt. Het tweede spoor waar Stefan het over heeft is dat van het vertrouwen. Van het zich toevertrouwen aan iets of iemand buiten hem. Hij noemt het liefde , een sprankelend gevoel van leven , levensenergie die naar me toe komt enz. Hier herken ik ook mijn eigen ervar...
Hieronder vind je mijn homilie voor deze zondag. Vijfentwintigste zondag door het jaar, C : Amos 8,4-7 1 Timoteüs 2,1-8 Lucas 16,1-13 Mijn eerste taak als jezuïet is internetpastoraat. Het wereldwijde web is mijn tweede thuis geworden. Een thuis omdat het voor mij een voorkeursplek is waar ik het Evangelie mag ontdekken en op mijn beurt doorgeven. Het internet heeft ook schaduwzijden. Een daarvan is dat het internet nooit vergeet. Het feit dat er thans zoveel schandalen aan het licht komen, heeft hier mee te maken. Het internet is onverbiddelijk. Wat er eenmaal op staat, kan je er nauwelijks vanaf krijgen. Ik moest hieraan denken toen ik de lezing uit Amos las. De profeet klaagt er de praktijken aan waarmee kooplui arme mensen bedriegen. Geen van hun daden zal Ik ooit vergeten!, horen we God zeggen. “ Goed zo!” , was mijn spontane reactie. Onrechtvaardigheid moet gestraft worden. Als ik hier echter even over nadenk, gaat mijn hevigh...
Luistervriendelijk spreken, hoe doe je dat? Een ignatiaans perspectief door Nikolaas Sintobin sj. 2/5 Spreken Er is echter nog een andere voorwaarde opdat er geluisterd kan worden. De ander dient te spreken. Meer in het bijzonder, dient hij of zij zo te spreken dat het luisteren erdoor niet alleen wordt mogelijk gemaakt, maar dat het ook nog eens wordt bevorderd. Hoe kan je zo spreken dat je verhaal niet de indruk geeft een aaneenrijging te zijn van gemeenplaatsen die je net zo goed op Facebook kan lezen? Hoe kan je echt iets over je binnenkant vertellen zonder dat de luisteraar zich ongewild een voyeur voelt? Hoe kan je, als het jouw beurt is, zó spreken dat jouw inbreng een behapbare bijdrage wordt zonder dat de andere leden zich door de opeenvolgende verhalen meegesleurd voelen in een overweldigende tsunami van informatie? In de komende blogs geef ik vier tips omtrent luistervriendelijk spreken . 1. Spreek vanuit jezelf. Spreek van...
Het lijkt niet mogelijk. Toch gebeurt het hier – al dan niet in scène gezet. Kunnen armoede en miserie samengaan met schoonheid? Wat denk jij? Klik hier om deze video te bekijken of klik op onderstaande afbeelding
Vooraleer zijn studies aan te vatten, wilde de jonge man gerustgesteld worden door zijn meester. “Kan u mij leren wat het einddoel is van het leven?” “Neen, dat kan ik niet”, antwoordde de meester. Kan u me dan tenminste iets zeggen over de zin van het leven?” “Neen, dat kan ik niet.” "Kan u me wat onderrichten over de betekenis van de dood en van het leven ná de dood?” “Neen, dat kan ik niet.” Minachtend ging de jonge man weg. De leerlingen waren onthutst. Ze vonden dat hun meester zich niet van zijn beste kant had getoond. De meester zei hun op vaderlijke toon: “wat voor zin heeft het om de aard en de zin van het leven te doorgronden als je er nog nooit van geproefd hebt? Ik verkies dat je je gebakje opeet, eerder dan dat je er allerhande bespiegelingen over maakt.” Anthony de Mello sj Anthony de Mello sj (1931 – 1987) was een Indisch jezuïet en psychotherapeut. Hij had veel aandacht voor de dialoog tussen de ignatiaanse spiritualitei...
Een tijd geleden verscheen op de theologenblog onderstaande overweging van mijn hand: Geloof jij in engelen? Hieronder vind je een uittreksel alsook een link naar de volledige tekst. ... In onze tijd klinkt het vreemd te spreken over geesten en engelen. Er zijn goede redenen om hier omzichtig mee om te gaan. Voor je het weet verlaat je helemaal het domein van het christelijk geloof. Tegelijk weten we dat ze een Bijbels gegeven zijn en dat ze in de christelijke traditie best hun plaats hebben. Zo is er in de Rooms-Katholieke Kerk op 29 september het feest van de aartsengelen. Wat kan je hier vandaag mee? Het getuigenis van Pierre Favre sj spreekt me sterk aan. Meer nog, ik vind het uitdagend en oproepend. Zijn geloof in engelen en geesten heeft niets te maken met vreemde esoterische wezens, al of niet met kleurrijke vleugels. Het is wel een beeld dat hij gebruikt om een fundamenteel aspect van zijn geloofservaring te benoemen. Favre gelooft voluit in Gods voorzienende liefde voor elke ...
Mag ik in mijn gebed alleen maar liefdevolle, vrome gedachten en gevoelens koesteren. Is het verkieslijk dat ik negatieve gedachten en gevoelens censureer? Het antwoord op deze vraag is eenvoudig. God kent je beter dan jij jezelf kent. Het is daarom niet alleen toegelaten, het is zelfs wenselijk dat je voor Hem komt zoals je bent, zoals je je voelt en met wat je op dat moment te zeggen hebt. Alle maskers mogen naar omlaag. Als je verlangt dat Gods Geest gedurende je gebed in jou kan bidden, dan is het wenselijk dat je vensters en deuren wijdopen zet. Dat je je toont zoals je bent, op dit ogenblik. Anders wordt de ontmoeting moeilijk. Alles wat menselijk is mag dan ook aan bod komen in je gebed. Kijk maar naar de psalmen, het hart van het getijdengebed van de Kerk. Het hele palet van de menselijke gevoelens wordt erin verwoordt. Van de meest verfijnde en hoogstaande, tot de meest gruwelijke en schrikwekkende. God kan ons maar bekeren in de mate dat wij ons aan He...
Luistervriendelijk spreken, hoe doe je dat? Een ignatiaans perspectief door Nikolaas Sintobin sj. 1/5 Luisteren In de ignatiaanse traditie wordt veel belang gehecht aan het luistergesprek: een gesprek waarbij de deelnemers iets delen over hun persoonlijke ervaring en onderscheiding. Bij het nadenken hierover wordt doorgaans vooral aandacht besteed aan het luisteren. Dat is geen toeval. De ervaring leert dat luisteren eisend is. Het vraagt om tot op zekere hoogte jezelf los te laten. Dat is de voorwaarde om het zwaartepunt bij de ander te kunnen leggen. Het is een vereiste om hem of haar echt te kunnen begrijpen. Luisteren vooronderstelt ook om je eigen inzichten, ervaringen, argumenten, kennis even te laten voor wat ze zijn, hoe rijk en subtiel ook. Zo kan het stiller worden in jezelf. Het maakt je meer ontvankelijk. Dan wordt het mogelijk om zo te luisteren dat je beter kan achterhalen wat die ander nu eigenlijk wil zeggen. Soms legt die ander verschillende accenten als ji...
Voor de glossy Liefke schreef ik een overweging over vertrouwen. In deze serie bied ik enkele uittreksels aan. (6/6) Een laatste vraag die ik wil behandelen is hoe je dan dat sprankelend gevoel van leven wel op het spoor kan komen. Hoe te achterhalen, anders gezegd, waaraan je je wel en waaraan je beter niet toevertrouwt? Dan komen we op het terrein van de gehoor-zaamheid, van het luisteren, van het leren onderscheiden in je hart waar die - vaak stille - vreugde wel of niet aanwezig is. Luisteren kan maar als het voldoende stil is om je heen. Als je jezelf de tijd en de ruimte gunt om stil te vallen en om aandacht te geven aan wat zich afspeelt in je diepere affectieve bedding. Vertrouwen is een levenslang avontuur. Het wordt je gegeven. Aan jou om het te omarmen. Nikolaas Sintobin sj
Reacties
heel duidelijk voorgesteld.
Kan "begin je gebed" niet openen in "Gewijde ruimte". Hopelijk later wel.
Als kind had ik een libelle die half uit de cocon gekropen was en toen gestorven. Hij had dus nooit gevlogen en ging al dood. Zijn metamorfose was mislukt, hij had de wedergeboorte niet overleefd en was gestorven in de woestijn. Triest.
Moge de Heer zich over mij ontfermen en mij aansporen tot grote ijver om te groeien in nederigheid en overgave zodat ik het lot van die arme libelle niet hoef te delen. De steen voor mijn hart is mijn ikzucht, hij zal vanzelf wegrollen als ik maar bereid ben klein te worden, te worden als een kind. Dan kan Jezus vliegen als een enorme libelle en mag ik tussen zijn schouders zitten als Niels Holgersson. Wat zal ik genieten en wat zal alle genot dat ik om Hem losgelaten zal hebben verbleken en vergeten zijn en blijken minder dan niets te zijn geweest, bedrog dat mijn ware leven blokkeerde.