dank voor "weet je het zelf wel" heel duidelijk voorgesteld. Kan "begin je gebed" niet openen in "Gewijde ruimte". Hopelijk later wel.
Bekkeneel zei…
Op basis van mijn christen zijn weet en geloof ik dat de levende Heer in mij zit. Dus de eeuwige God caritas et amor. Af en toe gluurt Hij in mij even naar buiten vanuit het graf van mijn hart, door een kier van de steen. Dan lijkt de steen een beetje weggerold te worden en klaar ik op. Dan voel ik vreugde, kracht en hoop. Ik word dan doorstroomd door liefde ook. Mijn knorrigheid verdwijnt als de nevels en kwade dampen van een moeras dat in de macht is van de Zwarte Vleer (Toonder). Ik verbaas mij er dan over dat alle aanleidingen tot die knorrigheid onzin waren. Het zat allemaal tussen mijn eigen oren, maar dat kon ik niet zien. Mijn eigen negativiteit schilderde alles boos en donker. Ik zie dan bv. geen buitenlanders, alleen geliefde medezielen in hetzelfde schuitje als ik: op weg naar het oordeel. Ik houd van ze en bid dat ze Jezus mogen leren kennen, maar tegelijk denk ik: dan moet je Hem wel eerst eens in jezelf even uit dat grafhart laten komen, zodat er iets van Hem zichtbaar wordt in jouw leven. Hij klopt om binnengelaten te worden in mijn leven, maar dat is hetzelfde als dat Hij klopt aan de binnenkant van het graf om buiten gelaten te worden. Maar ja, die steen. Wie kan hem wegrollen? Hij wil wel graag opstaan, maar ik lijk zelf de steen op zijn plaats te houden, zodat Jezus wel leeft achter de steen, maar toch niet echt handen en voeten in mij kan krijgen, niet geheel opstaat en alle ruimte krijgt die Hij wil en waar Hij recht op heeft omdat Hij voor mij gestorven is. Ik laat Hem niet Zichzelf worden. Waarom doe ik dat toch (niet)? Waarom laat ik niet toe dat de steen weggerold wordt? Waarom blijf ik maar kiezen voor een onvolledig leven, een half uit de aarde gezongene? (Slauerhoff, Het eind van het lied) Als kind had ik een libelle die half uit de cocon gekropen was en toen gestorven. Hij had dus nooit gevlogen en ging al dood. Zijn metamorfose was mislukt, hij had de wedergeboorte niet overleefd en was gestorven in de woestijn. Triest. Moge de Heer zich over mij ontfermen en mij aansporen tot grote ijver om te groeien in nederigheid en overgave zodat ik het lot van die arme libelle niet hoef te delen. De steen voor mijn hart is mijn ikzucht, hij zal vanzelf wegrollen als ik maar bereid ben klein te worden, te worden als een kind. Dan kan Jezus vliegen als een enorme libelle en mag ik tussen zijn schouders zitten als Niels Holgersson. Wat zal ik genieten en wat zal alle genot dat ik om Hem losgelaten zal hebben verbleken en vergeten zijn en blijken minder dan niets te zijn geweest, bedrog dat mijn ware leven blokkeerde.
Bernard Sesboüé sj (+ 2021), een Franse medebroeder, was een gerenommeerd theoloog. Onderstaand citaat komt uit zijn boek: "L'Evangile et la tradition". Het echte schandaal van het christendom De christelijke boodschap is drager van een buitengewone aanspraak: zij verkondigt dat de uiteindelijke zin van het leven van elke mens en van al de mensen, gisteren, vandaag en morgen, en dat hun heil, ttz hun volmaakte geluk en hun volledige bevrijding, hen worden aangereikt door één mens. Één mens te midden van miljarden, wiens obscure bestaan in een uithoek van de wereld en de geschiedenis tegelijkertijd van doorslaggevende betekenis is voor alle volken van het heelal. De Goede Boodschap voor de mens vandaag komt van die Jood die geleefd heeft in Galilea en gestorven is in Judea onder de heerschappij van Pontius Pilatus. Wat die mens meegemaakt heeft blijft op een mysterieuze maar daadwerkelijke wijze actueel voor ons en tot aan het einde van de tijd. Zijn ...
1. Advent is voorbereiding Met de advent begint een tijd van voorbereiding. Het is flink minder lang dan de veertigdagentijd voor Pasen. Toch duurt het vier volle weken. Is dat wel nodig? Kan je niet gewoon het kerstfeest vieren eens het zover is, kort en krachtig? Is al dat adventsgedoe geen tijdverlies? Waarom maken we het zo ingewikkeld? Het tegendeel is waar. Heb je ooit gehoord van de wet van de traagheid ? Wij mensen zijn traag. Om goed te beseffen wat er gaande is hebben we tijd nodig. De zaken moeten voor ons kunnen indalen willen we ze op hun echte waarde kunnen inschatten. Dat is een verschil tussen een computer en een menselijk wezen. We hebben nu eenmaal een lichaam, een persoonlijke geschiedenis, een hart en nog meer van die moeilijk grijpbare dingen. Er is nog iets anders. Advent gaat over verlangen. Welnu, verlangen is een van de weinige dingen die sterker worden naarmate de vervulling ervan wordt uitgesteld. Door je bewust vi...
Armoede bestaat. Kinderen beseffen het niet steeds. Gelukkig maar. Ze dreigen er wel de prijs voor te betalen. Klik op onderstaande foto om deze aangrijpende video te bekijken of klik op deze link .
Pierre Teilhard de Chardin sj (1885-1955), een Franse jezuïet was als paleontoloog een topwetenschapper. Hij was zo mogelijk nog meer een geestelijk schrijver. Van hem is onderstaand citaat. Vreugde is het onmiskenbaar teken van Gods aanwezigheid. Pierre Teilhard de Chardin sj
Ieder die trouw probeert te bidden, zal niet alleen vertroosting ervaren, maar ook het tegendeel. Dorheid, duisternis, verwarring, onrust, zich aangetrokken voelen tot lage en minderwaardige dingen; of ook een innerlijke leegte, saaiheid, volledig gebrek aan concentratie. De eerste raad in deze situatie is heel moeilijk, nl. niet opgeven en zelfs niet de gebedstijd inkorten. Die raad gaat lijnrecht tegen mijn gevoelens in. Want wat ik ervaar is nu precies dat het allemaal geen zin heeft! En dan toch trouw blijven!! Dat is echt heel moeilijk. Maar ook heel wezenlijk. Behalve dit trouw zijn moet ik me toch ook wel een paar vragen stellen: 1. Ben ik misschien te moe? Dan moet ik voor het gebed eerst wat uitrusten, anders is het vechten tegen de bierkaai. 2. Kan het zijn, dat ik God iets weiger, wat Hij duidelijk van mij verlangt? Daar hoef ik echt niet lang over na te denken, want ik weet heel goed dat ik een bepaald iets moet doen of juist ...
Klik hier om dit wondere videootje te bekijken Wat zijn in jouw leven belemmeringen om naar anderen toe te gaan? Wie of wat houdt jou tegen? Wat helpt jou om toch naar de ander toe te gaan? Wat zou het mogelijk kunnen maken om de relatie te herstellen? Doe je het? Waag je het erop? Ook al is het niet gemakkelijk of moet je een risico nemen? Advent wil zeggen: Hij komt naar ons toe … Klik hier om dit wondere videootje te bekijken of klik op onderstaande foto.
Herman Van Rompuy las mijn nieuwste boek en schreef er deze korte recensie over. Nikolaas Sintobin is een jezuïet die niet meer aan een school of niet aan een fysieke parochie is verbonden maar aan het internet en aan het boek. Hij publiceerde zopas een nieuw boekje: ‘Kompas van de vreugde. Ignatius van Loyola als Levensgids’. (Kokboekencentrum Uitgevers Utrecht) . Nikolaas heeft in uiterst bevattelijk Nederlands het levensverhaal van de Bask Ignatius verteld, de stichter van de Sociëteit van Jezus, de jezuïeten. De godservaring van de latere heilige tijdens zijn herstel na zwaar gewond te zijn geweest op het slagveld, zijn innerlijke bekering daarna om steeds beter Christus na te volgen, zijn pelgrimstocht om te weten te komen wat Jezus van hem verlangt, de consultatie van zijn diepste gevoelens daartoe, de gegroeide overtuiging dat de zin van ons leven niet iets is dat we zelf hoeven te bedenken maar we moeten stap voor stap ontdekken hoe God zelf ons uitnodigt. De mens moet le...
Je best doen is uitstekend. Mate is ook belangrijk. De grootste vijand van het goede is namelijk het betere … Als je teveel wil doen, kan je wel eens leiden tot helemaal niets. Hoe ga jij om met matigheid? Deze haan geeft alvast een heel eigen interpretatie. Klik op onderstaande foto om de video te bekijken of klik op deze link .
Ook dit jaar gaan we met ruim 20.000 mensen de advent biddend vieren via www.adventsretraite.org . Dit jaar is de retraite geschreven door een echtpaar: Bruno Standaert en Ginette Van Bogaert. Deelnemen aan deze retraite van de jezuïeten kan door je mailadres op te geven via www.adventsretraite.org . Ken je mensen, dichtbij of verderaf, waarvan je denkt dat ze ook graag zouden deelnemen? Geef hen dan een seintje en verwijs hen naar onze website. Inschrijven (gratis!) kan tot op de laatste dag van de advent. De retraite begint op zaterdagavond 30 november. Lees hier het interview met Bruno en Ginette die de adventsretraite 2024 hebben geschreven.
Reacties
heel duidelijk voorgesteld.
Kan "begin je gebed" niet openen in "Gewijde ruimte". Hopelijk later wel.
Als kind had ik een libelle die half uit de cocon gekropen was en toen gestorven. Hij had dus nooit gevlogen en ging al dood. Zijn metamorfose was mislukt, hij had de wedergeboorte niet overleefd en was gestorven in de woestijn. Triest.
Moge de Heer zich over mij ontfermen en mij aansporen tot grote ijver om te groeien in nederigheid en overgave zodat ik het lot van die arme libelle niet hoef te delen. De steen voor mijn hart is mijn ikzucht, hij zal vanzelf wegrollen als ik maar bereid ben klein te worden, te worden als een kind. Dan kan Jezus vliegen als een enorme libelle en mag ik tussen zijn schouders zitten als Niels Holgersson. Wat zal ik genieten en wat zal alle genot dat ik om Hem losgelaten zal hebben verbleken en vergeten zijn en blijken minder dan niets te zijn geweest, bedrog dat mijn ware leven blokkeerde.