Ieder die trouw probeert te bidden, zal niet alleen vertroosting ervaren, maar ook het tegendeel. Dorheid, duisternis, verwarring, onrust, zich aangetrokken voelen tot lage en minderwaardige dingen; of ook een innerlijke leegte, saaiheid, volledig gebrek aan concentratie. De eerste raad in deze situatie is heel moeilijk, nl. niet opgeven en zelfs niet de gebedstijd inkorten. Die raad gaat lijnrecht tegen mijn gevoelens in. Want wat ik ervaar is nu precies dat het allemaal geen zin heeft! En dan toch trouw blijven!! Dat is echt heel moeilijk. Maar ook heel wezenlijk. Behalve dit trouw zijn moet ik me toch ook wel een paar vragen stellen: 1. Ben ik misschien te moe? Dan moet ik voor het gebed eerst wat uitrusten, anders is het vechten tegen de bierkaai. 2. Kan het zijn, dat ik God iets weiger, wat Hij duidelijk van mij verlangt? Daar hoef ik echt niet lang over na te denken, want ik weet heel goed dat ik een bepaald iets moet doen of juist ...
Reacties
De koepel van mijn armzalig keukentje is onlangs gesneuveld door de hagel, met veel wateroverlast tot gevolg... Absoltuut niet leuk, zeker niet als je het geld niet hebt om het te herstellen. Ik was er kapot van.
Waar moet ik in deze tegenslag naar kijken om het positief te beleven ?
Moet ik naar de mensen in Irak kijken ? Misschien wel, daar is mijn tegenslag klein bier tegen.
Kijk in niet diep genoeg ?
Bid ik niet goed ?
Misschien is God aanwezig in het feit dat ik mezelf die vragen ben gaan stellen.
Zo ja, lieve God, geef me antwoord.
Doe me groeien in U.
Soms zijn er ook onverwacht goede dingen in heel moeilijke omstandigheden. Dit heb ik zelf al mogen ondervinden. Ik wens het jou ook.
Natuurlijk zijn dit gevoelige onderwerpen maar je moet durven zien wat God bedoeld.
Jezus zei dat God een Vader is in de de diepste en mooiste betekenis van het woord: 'zelfs als een moeder haar kind alleen zou achterlaten, Ik zal je nooit alleen laten'. Ik wou dat ieder van ons het zou geloven op het moment waarop het leven ons harde klappen toedient.