Ieder die trouw probeert te bidden, zal niet alleen vertroosting ervaren, maar ook het tegendeel. Dorheid, duisternis, verwarring, onrust, zich aangetrokken voelen tot lage en minderwaardige dingen; of ook een innerlijke leegte, saaiheid, volledig gebrek aan concentratie. De eerste raad in deze situatie is heel moeilijk, nl. niet opgeven en zelfs niet de gebedstijd inkorten. Die raad gaat lijnrecht tegen mijn gevoelens in. Want wat ik ervaar is nu precies dat het allemaal geen zin heeft! En dan toch trouw blijven!! Dat is echt heel moeilijk. Maar ook heel wezenlijk. Behalve dit trouw zijn moet ik me toch ook wel een paar vragen stellen: 1. Ben ik misschien te moe? Dan moet ik voor het gebed eerst wat uitrusten, anders is het vechten tegen de bierkaai. 2. Kan het zijn, dat ik God iets weiger, wat Hij duidelijk van mij verlangt? Daar hoef ik echt niet lang over na te denken, want ik weet heel goed dat ik een bepaald iets moet doen of juist ...
Reacties
Een andere pasoor verweet ons dat we niet voor de kerk zijn getrouwd en had dreigende woorden. Inmiddels zijn we ruim 50 jaar verder,
Ook hij was een briesende leeuw. Trouw zijn aan is een innerlijk gebeuren en uiterlijk kun je dat laten vastleggen volgens de kerkelijke wet of een andere staatsrechterlijke gebeuren. De liefde daalt neer in de mens en er zijn gelden nodig voor een rechtvaardig bestaan en daar maken kerkelijk gelovigen en gelovigen in een betere en eerlijke wereld deel van uit. Briesende leeuwen kunnen ergens toe dienen, doch alleen vanuit het eigen geloof werkt beperkend. De duivel kan breed ingezet worden en wend zich wanneer de waarheid gezien en gehoord wordt.