5000 journalisten opsluiten in de Sixtijnse Kapel?

Marc Lindeijer sj woont op een boogscheut van het Vaticaan. Ik stelde hem voor iets te schrijven over het conclaaf dat vandaag start. Dit is wat er uit zijn snedige én humoristische pen vloeide.

Het gebed van een kardinaal

Of ik iets over het Conclaaf wilde schrijven, was mij gevraagd, in de veronderstelling dat ik daar diepe en geheime inzichten over zou hebben. Ik woon namelijk naast het Vaticaan, in het hoofdkwartier van de jezuïeten. Maar helaas, wij weten hier net zoveel als u die dit leest. Ook onze kennis komt uit de krant, van de televisie of het web, en over een gebrek aan berichten kan men niet klagen. Vorige week waren er al zo’n 5.000 journalisten neergestreken in Rome en die moeten natuurlijk ergens over schrijven. Eerlijk is eerlijk: inmiddels ben ik de eindeloze nietszeggende berichtenstroom zó beu dat de gedachte bij me opkwam om de journalisten in de Sixtijnse kapel op te sluiten, met hetzelfde verbod om te communiceren met de buitenwereld. Maar goed, dat zou de fresco’s van Michelangelo niet ten goede komen, zoveel mensen tegelijk in de kapel ...

Het Staatssecretariaat probeerde vorige week nog orde op zaken te stellen door de journalisten vermanend toe te spreken, ja ze te beschuldigen van het willen beïnvloeden van de kardinalen. Persoonlijk hoop ik dat geen kardinaal zo dom is dat hij zich in de keuze van de nieuwe paus laat leiden door wat hij leest of hoort in de media. Waar laten ze zich dan wel door leiden? Natuurlijk door hun ervaringen met deze of gene collega, door hun ervaringen met de Kerk in eigen land en met de Curie in Rome, door hun zorg voor de gelovigen die aan hen zijn toevertrouwd, door de woorden die ze horen in het Evangelie, door de zachte stem van de heilige Geest in hun gebed. Ik heb de beslissende factoren opgeschreven in oplopende volgorde van belangrijkheid.

Als u ze nog eens naleest, zal het u opvallen dat wij, mensen aan de zijlijn, precies op de belangrijkste factoren het minste zicht hebben. Hoe kardinaal A zich tot kardinaal B verhoudt, daar is nog wel iets over te zeggen. Maar wat hoort, wat ziet een kardinaal wanneer hij bidt om licht in zijn keuze? We weten het niet. Dat weet alleen de kardinaal zelf.

Als het zo is dat wij in het duister tasten, wat is dan de zin van die meters papier en gigabites met “informatie” over de pauskandidaten en hun kansen? Sommige journalisten lijken beter geïnformeerd te zijn dan de kardinalen zelf. Opsluiten in de Sixtijnse kapel kan ik ze niet, hoe graag ik het ook zou willen. Het zou bovendien verspilde energie zijn, een katholiek onwaardig. We hebben wel iets beters te doen.

Al vrij vroeg na het aftreden van paus Benedictus ben ik tot de overtuiging gekomen dat de heilige Geest ervoor zal zorgen dat de beste man gekozen wordt als nieuwe paus van Rome. Mijn taak, onze taak is het om daarvoor te bidden: dat de heilige Geest de kardinalen 100% mag bijstaan. Wie er vervolgens op het balkon van de Sint Pieter verschijnt, woensdag, donderdag of wanneer dan ook, doet er eigenlijk niet toe: het zal Gods keuze zijn, de beste. Wilt u erbij zijn, in de Sixtijnse kapel? Bid dan mee met de kardinalen.

Marc Lindeijer sj