Gisteren ben ik voorgegaan in de huwelijksviering van Yoko en Erik. Hieronder vindt u de homilie.
Beste Yoko en Erik, we hebben net drie door jullie gekozen lezingen uit de Schrift gehoord. Ze zetten ons op het spoor van de enige vraag waarop de Bijbel het antwoord geeft: wat is liefhebben?
1. We zijn begonnen met een stukje uit het Hooglied, een oud liefdesgedicht.
Het bezingt de hartstocht van de geliefden. Het staat bol van expliciete en soms erotische beelden: tederheid, trouw, verlangen, passie … . Maar er is ook een bijzonder spanningsveld in dit lied. Van begin tot einde zijn de bruid en bruidegom er onderweg. Nooit vinden ze mekaar helemaal en definitief. De liefde, zoals ze hier bezongen wordt, is een zoektocht. Steeds ontdekken de geliefden nieuwe aspecten van mekaar. Af en toe zijn ze innig met mekaar verbonden. Waarschijnlijk zouden ze graag wat langer van die zalige rust genieten. Maar het Hooglied leert dat liefde steeds opnieuw beginnen is. Niet omdat de geliefden zwakkelingen of onkundige minnaars zijn. Wel omdat de liefde steeds fijner en subtieler is dan wij kunnen vermoeden.
Beste Erik en Yoko, vandaag beginnen jullie een levenslange tocht, blijvend op zoek naar steeds meer liefde. Die liefde is de diepste kern van de mooie mensen die jullie zijn. Zij is een geschenk, onverwacht, onverdiend, steeds nieuw en anders.
2. Als tweede lezing hoorden we de Brief aan de Korintiërs.
Paulus beschrijft er wat die liefde concreet betekent. Wie die tekst beluistert die voelt diep van binnen: “Ja, daar gaat het over”. Maar de nuchtere luisteraar merkt ook dat hij af en toe naar adem moet happen. Zo radicaal is Paulus. Hij nodigt jou, Yoko, uit om je eigen persoontje meer en meer los te laten en om je helemaal, maar dan ook helemaal te geven aan Erik. Hij nodigt jou, Erik, uit om je eigen persoontje meer en meer los te laten en om je helemaal, maar dan ook helemaal, te geven aan Yoko.
Jullie verlangen het. Maar kunnen jullie dat? Durven jullie dat? Is een dergelijke liefdesgave mogelijk voor gewone mensen? Als het goed gaat en ook als het minder goed gaat?! Het is belangrijk te merken dat Paulus, aan het einde van zijn hooglied van de liefde, niet alleen spreekt over de liefde. Hij noemt ook de twee andere goddelijke deugden: het geloof en de hoop. Jullie kunnen maar uitgroeien tot de volheid van liefde waartoe jullie geroepen zijn vanuit het geloof en de hoop. Geloof waarin ? Hoop waarop?
3. Dit brengt ons bij de Evangelielezing.
Deze woorden van Jezus leiden ons naar de kern van het sacrament van het huwelijk dat jullie straks aan mekaar gaan geven. Ik zou er graag drie puntjes willen uit oplichten.
a. Jezus noemt zichzelf de wijnstok, met andere woorden, het vertrekpunt, de voedingsbodem, de basis. Wat wil dat zeggen ?
Van het jodendom zegt men dat het de godsdienst is van de trouw. Van de islam zegt men dat het de godsdienst is van het geloof. Van het christendom zegt men dat het de godsdienst is van de liefde. Nooit heeft iemand gehouden van mensen zoals Jezus. Wil je weten hoe je meer van mekaar en van anderen kunt houden, Yoko en Erik, kijk en luister naar Jezus; wil je leren vergeven ga in de leer bij Hem, wil je erachter komen hoe je de ander die pijn heeft met je liefde kan sterken en misschien zelfs genezen, ga terug naar de wijnstok die Jezus is. Wie zijn leven echt spiegelt aan dat van Jezus, wordt een minnend mens.
Eigenlijk geldt dit voor elke mens. Daarvoor heb je het sacrament van het huwelijk niet nodig. Toch verlangen jullie dit sacrament aan mekaar te geven. Wat is de meerwaarde? Wat is het verschil?
b. “Blijf in mij, zoals ik in jullie blijf”, hoorden we Jezus zeggen. “Blijf in mij, zoals Ik in jullie blijf”. Ja, dat hebben we goed gehoord. Jezus biedt aan om in ons te verblijven.
Hij biedt aan om te komen wonen in het hart zelf van jullie liefdesrelatie, Yoko en Erik. Niet als rivaal of inspecteur; wel als nederige tochtgenoot. Als jullie mekaar het sacrament van het huwelijk geven, spreek je je hoop en geloof uit dat de Heer van de Liefde in en doorheen jullie zelf zal beminnen. Jullie staan er niet alleen voor. God zelf zal jullie leiden, steunen en dragen. In goede en kwade dagen. Daar mag je op hopen, daar mag je in geloven. Doe het, Erik, doe het, Yoko. Aarzel niet om mekaar te herinneren aan die goddelijke gast die jullie straks gaan onthalen.
c. Dan is er nog het laatste punt. “Elke rank … die geen vrucht draagt, snijdt Hij weg; en elke rank die wel vrucht draagt, snoeit Hij; een gezuiverde rank draagt méér vrucht.”. Snijden en snoeien én meer vrucht dragen.
Die vruchten, daar hebben we geen problemen mee. Maar dat snijden en snoeien … We willen immers alles, en als het even kan, meteen, nu, lekker spontaan. Tegelijkertijd weten we dat een druivenrank veel mooiere druiven draagt als hij regelmatig wordt bijgesnoeid. Naarmate jullie verder groeien in liefde zal je uitgenodigd om dingen los te laten. Soms dingen die je heel dierbaar zijn. Beste Yoko en Erik, laat toe dat jullie goddelijke gast jullie over jullie grenzen heen trekt. Dat Hij jullie bevrijdt van wat niet essentieel is, van de dwang om mekaar te moeten verdienen of te verleiden. Laat toe dat die mysterieuze Heer zelf jullie steeds ontvankelijker maakt voor die volheid van liefde waar jullie zo naar verlangen.
Beste Erik en Yoko, trek er nu maar op uit. Durf te hopen, te geloven en lief te hebben. Wees niet bang. Wees nooit bang. Angst is geen goede raadgever. Wij hopen en geloven met jullie mee en rekenen ook echt op jullie trouwe liefde.
God zegene jullie en God beware jullie.
Beste Yoko en Erik, we hebben net drie door jullie gekozen lezingen uit de Schrift gehoord. Ze zetten ons op het spoor van de enige vraag waarop de Bijbel het antwoord geeft: wat is liefhebben?
1. We zijn begonnen met een stukje uit het Hooglied, een oud liefdesgedicht.
Het bezingt de hartstocht van de geliefden. Het staat bol van expliciete en soms erotische beelden: tederheid, trouw, verlangen, passie … . Maar er is ook een bijzonder spanningsveld in dit lied. Van begin tot einde zijn de bruid en bruidegom er onderweg. Nooit vinden ze mekaar helemaal en definitief. De liefde, zoals ze hier bezongen wordt, is een zoektocht. Steeds ontdekken de geliefden nieuwe aspecten van mekaar. Af en toe zijn ze innig met mekaar verbonden. Waarschijnlijk zouden ze graag wat langer van die zalige rust genieten. Maar het Hooglied leert dat liefde steeds opnieuw beginnen is. Niet omdat de geliefden zwakkelingen of onkundige minnaars zijn. Wel omdat de liefde steeds fijner en subtieler is dan wij kunnen vermoeden.
Beste Erik en Yoko, vandaag beginnen jullie een levenslange tocht, blijvend op zoek naar steeds meer liefde. Die liefde is de diepste kern van de mooie mensen die jullie zijn. Zij is een geschenk, onverwacht, onverdiend, steeds nieuw en anders.
2. Als tweede lezing hoorden we de Brief aan de Korintiërs.
Paulus beschrijft er wat die liefde concreet betekent. Wie die tekst beluistert die voelt diep van binnen: “Ja, daar gaat het over”. Maar de nuchtere luisteraar merkt ook dat hij af en toe naar adem moet happen. Zo radicaal is Paulus. Hij nodigt jou, Yoko, uit om je eigen persoontje meer en meer los te laten en om je helemaal, maar dan ook helemaal te geven aan Erik. Hij nodigt jou, Erik, uit om je eigen persoontje meer en meer los te laten en om je helemaal, maar dan ook helemaal, te geven aan Yoko.
Jullie verlangen het. Maar kunnen jullie dat? Durven jullie dat? Is een dergelijke liefdesgave mogelijk voor gewone mensen? Als het goed gaat en ook als het minder goed gaat?! Het is belangrijk te merken dat Paulus, aan het einde van zijn hooglied van de liefde, niet alleen spreekt over de liefde. Hij noemt ook de twee andere goddelijke deugden: het geloof en de hoop. Jullie kunnen maar uitgroeien tot de volheid van liefde waartoe jullie geroepen zijn vanuit het geloof en de hoop. Geloof waarin ? Hoop waarop?
3. Dit brengt ons bij de Evangelielezing.
Deze woorden van Jezus leiden ons naar de kern van het sacrament van het huwelijk dat jullie straks aan mekaar gaan geven. Ik zou er graag drie puntjes willen uit oplichten.
a. Jezus noemt zichzelf de wijnstok, met andere woorden, het vertrekpunt, de voedingsbodem, de basis. Wat wil dat zeggen ?
Van het jodendom zegt men dat het de godsdienst is van de trouw. Van de islam zegt men dat het de godsdienst is van het geloof. Van het christendom zegt men dat het de godsdienst is van de liefde. Nooit heeft iemand gehouden van mensen zoals Jezus. Wil je weten hoe je meer van mekaar en van anderen kunt houden, Yoko en Erik, kijk en luister naar Jezus; wil je leren vergeven ga in de leer bij Hem, wil je erachter komen hoe je de ander die pijn heeft met je liefde kan sterken en misschien zelfs genezen, ga terug naar de wijnstok die Jezus is. Wie zijn leven echt spiegelt aan dat van Jezus, wordt een minnend mens.
Eigenlijk geldt dit voor elke mens. Daarvoor heb je het sacrament van het huwelijk niet nodig. Toch verlangen jullie dit sacrament aan mekaar te geven. Wat is de meerwaarde? Wat is het verschil?
b. “Blijf in mij, zoals ik in jullie blijf”, hoorden we Jezus zeggen. “Blijf in mij, zoals Ik in jullie blijf”. Ja, dat hebben we goed gehoord. Jezus biedt aan om in ons te verblijven.
Hij biedt aan om te komen wonen in het hart zelf van jullie liefdesrelatie, Yoko en Erik. Niet als rivaal of inspecteur; wel als nederige tochtgenoot. Als jullie mekaar het sacrament van het huwelijk geven, spreek je je hoop en geloof uit dat de Heer van de Liefde in en doorheen jullie zelf zal beminnen. Jullie staan er niet alleen voor. God zelf zal jullie leiden, steunen en dragen. In goede en kwade dagen. Daar mag je op hopen, daar mag je in geloven. Doe het, Erik, doe het, Yoko. Aarzel niet om mekaar te herinneren aan die goddelijke gast die jullie straks gaan onthalen.
c. Dan is er nog het laatste punt. “Elke rank … die geen vrucht draagt, snijdt Hij weg; en elke rank die wel vrucht draagt, snoeit Hij; een gezuiverde rank draagt méér vrucht.”. Snijden en snoeien én meer vrucht dragen.
Die vruchten, daar hebben we geen problemen mee. Maar dat snijden en snoeien … We willen immers alles, en als het even kan, meteen, nu, lekker spontaan. Tegelijkertijd weten we dat een druivenrank veel mooiere druiven draagt als hij regelmatig wordt bijgesnoeid. Naarmate jullie verder groeien in liefde zal je uitgenodigd om dingen los te laten. Soms dingen die je heel dierbaar zijn. Beste Yoko en Erik, laat toe dat jullie goddelijke gast jullie over jullie grenzen heen trekt. Dat Hij jullie bevrijdt van wat niet essentieel is, van de dwang om mekaar te moeten verdienen of te verleiden. Laat toe dat die mysterieuze Heer zelf jullie steeds ontvankelijker maakt voor die volheid van liefde waar jullie zo naar verlangen.
Beste Erik en Yoko, trek er nu maar op uit. Durf te hopen, te geloven en lief te hebben. Wees niet bang. Wees nooit bang. Angst is geen goede raadgever. Wij hopen en geloven met jullie mee en rekenen ook echt op jullie trouwe liefde.
God zegene jullie en God beware jullie.
Reacties