"In alle dingen"

De priester was in zijn element. Hij was een goede predikant en de mensen hingen aan zijn lippen. Zo ook een bejaarde vrouw die op de eerste rij zat.
Plotsklaps schrok de vrouw op. En zij niet alleen. Uit haar tas weergalmde een onwaarschijnlijk luide popsong. De vrouw wrong zich in allerlei bochten om de geniepige boosdoener te pakken te krijgen. Het duurde meerdere tientallen seconden vooraleer ze haar GSM wist te vinden en vervolgens ook nog het zwijgen kon opleggen.
Het elan van de predikant was gebroken. Hij deed zijn best om de draad terug op te nemen. Maar hij moest van ver terugkomen en zo ook de gelovigen, de brave vrouw incluis.
Een banaal incident, ergens in een kerkje in een Vlaams provinciestad. Klinkt u vertrouwd in de oren

Overal en steeds bereikbaar zijn. Nooit meer alleen … De mens is relatie, zo leren ons de filosofen en theologen. Ik kan het alleen maar beamen. Maar ook dat het veel opvoeding vraagt en blijvende discipline opdat die nieuwe vormen en technieken van ver…

In zijn laatste boek “Le dilemme du chartreux, Média et Eglise”, Desclée de Brouwer, 2011, Parijs, analyseert Pierre de Charentenay sj, socioloog, de complexe verhouding tussen de godsdiensten en de moderne media. In de pp 58-62 noemt hij 8 redenen waarom die relatie zo moeizaam is. Ik heb ze voor u samengevat en vertaald.

De eerste bron van onbehagen betreft de moeilijkheid om een complexe boodschap over te dragen daar waar de media het zo eenvoudig mogelijk willen houden.
De tweede bron is eigen aan de Katholieke kerk. Haar herders houden niet van de democratische logica die eigen is aan de media. De Katholieke Kerk werkt volgens het model van de consensus, heeft veel tijd nodig, veel en soms moeizame uitleg. De media verkiezen de polemiek, tegenstellingen en afwijkende meningen.
Een derde bron van onbehagen betreft de transparantie en de geheimhouding. De Katholieke Kerk wil niet communiceren over de innerlijke spanningen waarmee ze geconfrontee…

Wat ons tot mensen maakt is precies onze ervaring van de oneindigheid, het feit dat we nooit voldaan zijn.

Typisch voor ons is een eindeloos verlangen, het op het spoor komen van de oneindigheid niet buiten onszelf maar binnen. We stellen vragen over totaliteit en over uiteindelijke zin. Op die manier komen we uit bij de godsvraag.
God en mens zijn geen rivalen. Het is niet omdat je van een mens houdt dat je minder van God zou houden. Als we proberen meer van iemand te houden, proberen we meer van God te houden. Spreken over liefde voor God en liefde voor mensen, is spreken over dezelfde werkelijkheid. En als we onszelf ervaren als een mysterie, ervaren we het absolute mysterie van God zelf.
Ron Modras

"Als alles verloopt naar wens, vertrouw er niet op dat je geluk gaat blijven duren, maar wees des te meer op je hoede."
Ignatius

Vriendschap en liefde kunnen in de mens onvermoede bronnen aanboren. Het onverzadigbare verlangen naar de ander, in laatste instantie naar God, is wat de mens misschien wel het meest tot mens maakt.

Hoe sterk het elan ook kan zijn, toch is in dit ondermaanse niet alles mogelijk. We stoten steeds op onze beperkingen. Frustratie is tot op zekere hoogte onvermijdelijk. Sommige grenzen kunnen we verleggen. Paradoxaal genoeg is het nodig andere grenzen te aanvaarden om nog verder te kunnen groeien.
Onderstaand video is daar een wondermooie, creatieve illustratie van.

Met dank aan Pradip Smagge

Tijdens mijn voorbije retraite heb ik een bloemlezing gelezen uit de brieven van Ignatius van Loyola. 70 stuks, ttz, ongeveer 1% van het totale aantal brieven van zijn hand die bewaard zijn gebleven: brieven aan verontruste moeders van jonge jezuïeten, aan weldoeners, aan jezuïetenoversten, aan wereldlijke hoogwaardigheidsbekleders, aan prelaten, aan kibbelende echtgenoten … Sommige heel verfijnde staaltjes van onderscheiding, andere dan weer heel praktisch.

De bloemlezing (gemaakt door Otto Karrer sj en Hugo Rahner sj) wordt besloten met een atypische tekst van Ignatius. Het is een stukje uit zijn preken. Ignatius gaf graag geloofsonderricht aan kinderen en eenvoudige mensen. Onderstaand uittreksel toont hem ook daar als een uitstekend pedagoog.
Wanneer wij het teken van het heilig kruis gaan maken, brengen wij onze hand naar ons hoofd: dit betekent God de Vader, die van niemand voortkomt.
Wanneer wij de hand naar het midden van ons lichaam brengen, betekent dit zijn Zoon, onze Heer, d…