"In alle dingen"

Het is niet altijd even vanzelfsprekend dat er een verschil is tussen het ervaren van geestelijke vreugde (troost) en het je gewoon lekker voelen. Of nog, tussen geestelijke droefheid (troosteloosheid) en je gewoon wat minder goed voelen. Hoewel het onmiddellijke effect heel gelijkaardig kan zijn, is de oorzaak behoorlijk verschillend. Om dit fundamentele onderscheid te kunnen snappen, is het belangrijk om er ons bewust van te worden waarop onze aandacht is gericht op het ogenblik dat we iets meemaken. De “voel-je-goed-factor”, waar in het bijzonder politici graag naar verwijzen, en zijn tegenhanger van het je slecht voelen, is ten gronde gericht op onszelf. Ervaringen in ons eigen wereldje roepen deze ups en downs op. Een verlaging van de belasting – om nu een politiek voorbeeld te nemen – wordt verondersteld ons een hart onder de riem te steken. En thuis kan een familieruzie ons dan weer de dieperik in helpen. Mochten we kunnen opmerken in welke richting onze gevoelens wijzen,

Het is er! Mijn nieuwe boek Bidden met de Bijbel. In de leer bij Ignatius van Loyola , is nu beschikbaar. Klik hier om het te bestellen . In dit boek leg ik op eenvoudige wijze uit hoe je kan bidden met een Bijbeltekst. In vijftig korte tips geef ik een systematisch overzicht van de gebedsmethode van Ignatius van Loyola. Het is de gebedsmethode die ook gevolgd wordt in de gebedspodcast van Bidden Onderweg . In dit boek vind je ook een Bijbelse retraite "Hem achterna". Het is een gebedstraject met 50 Bijbelteksten, geïnspireerd door de Geestelijke Oefeningen van Ignatius. Bij elke tekst geef ik enkele suggesties om er mee te bidden. In het midden vind je een tot in de kleinste details uitgewerkte ignatiaanse contemplatie (beschouwing) met een Bijbeltekst. Een QR-code voert je naar een podcast waarmee je dit gebed ook kan beluisteren. Doorheen het boek vind je 21 kleurenillustraties. Ik vind ze werkelijk heel mooi. In onderstaand videootje geef ik toelichting bij het boek. Klik

Een tijd geleden werd ik voor het weekblad “Kerk en Leven” geïnterviewd over de band tussen humor en spiritualiteit. Ik deel graag enkele uittreksels met u. (3/3) -        Was Jezus grappig? Het zou interessant zijn om de huidige visie op humor in dialoog te brengen met Jezus. Misschien zouden we dan nog veel beter begrijpen wat de Blijde Boodschap ons eigenlijk te zeggen heeft. Ik zie humor als een vorm van inculturatie. Ze is bijna onmisbaar geworden, wil je vandaag het geloof doorgeven aan jonge mensen in onze samenleving. -        Als humor spiritueel is, zijn sarcasme en cynisme dat dan ook? Ik zie hier toch een fundamenteel verschil. Humor bouwt op, sarcasme en cynisme breken af. In humor zit liefde voor diegene met wie je de spot drijft. Als het destructief wordt, zoek je niet de dialoog, maar jezelf. Cynisme heeft ook iets heel nihilistisch. Het gaat uit van de onzin. In een relatie verwondt sarcasme, maar humor maakt een relatie net sterker. Een bekende

Ziehier enkele bedenkingen bij de wijze waarop het recente document van het Vaticaan over de zegening van homo-koppels wordt onthaald in de katholieke Kerk. Fiducia supplicans , het recente Vaticaans document dat toestemming geeft om koppels van hetzelfde geslacht te zegenen, wordt divers onthaald in de Katholieke Kerk. Opvallend is de sterk afwijzende reactie van een groot deel van de Afrikaanse bisschoppenconferenties. Elders in de wereld varieert de ontvangst van enthousiast verwelkomend tot kritisch restrictief.   De verklaring zelf is voorzichtig en beperkt van toepassing. Kardinaal Fernández, de prefect van het dicasterie voor de geloofsleer, benadrukt dat ze niets verandert aan de kerkelijke leer over huwelijk en homoseksualiteit. Dit document gaat over de pastorale betekenis van het zegenen van zulke relaties.   Heeft paus Franciscus zich dan vergist? Heeft hij te weinig geconsulteerd en daardoor het slechte voorbeeld gegeven inzake synodaliteit? In de synode van oktober 2023 w

Pedro de Ribadeneira sj is lange tijd een naaste medewerker geweest van Ignatius van Loyola. Later werd hij zijn eerste officiële biograaf. Ribadeneira beschreef heel concreet de wijze waarop Ignatius bestuurde. De komende weken krijgt u regelmatig een “tip” van Ignatius. "Hij beoordeelde iemands vooruitgang in de deugd niet naar zijn natuurlijke goede eigenschappen of beminnelijke aard, maar naar de inspanning en de moeite die hij aanwendde om zich te overwinnen."

“Of God bestaat, weet ik niet. Ik geloof in God. Ik heb God nooit met mijn ogen gezien en ik heb Hem nooit een hand gegeven. Ik probeer mijn leven in zijn dienst te stellen, maar ik weet niet of Hij bestaat. Ik geloof het. Dat is een ander niveau van ‘kennen’. Misschien een diepere vorm van overtuiging en ervaring. … “Ik ben gelovig opgevoed, kom uit een katholiek nest, ben als knaap en jonge man intellectueel goed gevormd maar geloofsmatig eigenlijk nauwelijks of niet. Ik kwam als student bij een studieclubje van de kerk en begon met elke dag 20 minuten bidden. Daardoor ontdekte ik een heel andere kwaliteit van vreugde. Ik was in de mooiste periode van mijn leven, had mijn zaakjes behoorlijk op orde, maar leerde toch een dieper gevoel van blijdschap kennen, van een verbondenheid met Jezus Christus. Hij veranderde voor mij van iemand naar wie ik, figuurlijk gesproken, keek alsof hij met de rug naar mij toe gekeerd stond in iemand die voor mij een gezicht kreeg, ogen. Iemand die

Een tijd geleden werd ik voor het weekblad “Kerk en Leven” geïnterviewd over de band tussen humor en spiritualiteit. Ik deel graag enkele uittreksels met u. (2/3) -        ‘Al lachend zegt de zot de waarheid’, luidt het spreekwoord. Machthebbers, of een instituut als de Kerk, ervaren humor wel eens als een bedreiging. Dat de Kerk niet altijd met humor overweg kon, komt onder meer treffend tot uiting in Umberto Eco’s roman De naam van de roos, waar een pater een manuscript van Aristoteles over de lach met gif behandelt om te beletten dat iemand het zou lezen. Toch heeft de katholieke Kerk een veeleer sterke traditie als het aankomt op humor. Kluchten maakten deel uit van het rijke roomse leven. En in zijn autobiografie drijft Ignatius, stichter van de jezuïeten, de spot met zichzelf. In de inleiding beschrijft een van zijn gezellen hem als een kleine, kale Spanjaard met pretoogjes. Ook paus Franciscus maakt geregeld grapjes. Voor hem is het duidelijk dat niet de structuren

Deze dame wil een record niet-oog-knipperen breken. Ze is aardig op weg het te behalen. Tot …   Wat is het waar jij voor valt, hoe goed je ook je best doet om het niet te doen? Aan welke verleiding kan jij niet weerstaand? Ten goede of ten kwade?

Etty Hillesum is een jonge Joodse vrouw die leefde in Amsterdam, tijdens WOII. Ze hield een dagboek bij dat na haar dood in Auschwitz is teruggevonden. De jodenvervolging is bijna onleefbaar geworden. Etty is nog vrij maar beseft dat ze binnenkort zal worden opgepakt. Uit haar dagboek blijkt een steeds grotere innerlijke vrijheid. Onderstaand fragment is daar een treffende illustratie van. Je leest er hoe ze de sprong maakt van danken naar loven en prijzen. Ieder schoon hemd dat je aantrekt is nog een soort feest. En iedere keer dat je je nog met geurige zeep wast in een badkamer, die voor dat halve uur helemaal van jou alleen is.  Net of ik al bezig ben één voortdurend afscheid te vieren van al deze voortreffelijkheden der beschaving.  En als ik daar later niet meer in deel, zal ik toch nog weten dat ze bestaan en dat ze het leven veraangenamen kunnen en ik zal ze prijzen als één van de goede hoedanigheden van het leven, ook al vallen ze me niet ten deel. Want dat het nu toeval

Pedro de Ribadeneira sj is lange tijd een naaste medewerker geweest van Ignatius van Loyola. Later werd hij zijn eerste officiële biograaf. Ribadeneira beschreef heel concreet de wijze waarop Ignatius bestuurde. De komende weken krijgt u regelmatig een “tip” van Ignatius. "Het is van het grootste belang, dat iemand die met de naasten omgaat om hen beter te maken, een goede dokter is, dat hij niet schrikt van hun ziekten of misselijk wordt van hun wonden en dat hij met groot geduld en zachtmoedigheid hun zwakheden en lastigheden verdraagt. Daarom moet hij hen niet zien als kinderen van Adam en als broze glazen of lemen vaten, maar als een beeld van God, als vrijgekochten door het Bloed van Jezus Christus, en hij moet dus zien te bereiken dat zij zichzelf helpen en zich door goede werken bereid maken om de genade van de Heer te ontvangen of daarin te groeien. Hij moet hopen dat, nu God hem eenmaal tot zo'n hoge bediening geroepen heeft, Hij ook een waardig bedienaar van hem zal

Wat is een geslaagd leven? Gelukkig zijn is niet zozeer geen tegenslag hebben. Wel om te leren omgaan met “het menselijk tekort, wanneer  en zoals dit zich aandient. Echte humor speelt net hierop in. De violist in onderstaande video toont dat een “geslaagd concert” mogelijk is, niettegenstaande …

Een tijd geleden werd ik voor het weekblad “Kerk en Leven” geïnterviewd over de band tussen humor en spiritualiteit. Ik deel graag enkele uittreksels met u. -        Wat zegt humor over iemands levensvisie? Humor heeft te maken met zelfrelativering. Wie met zichzelf de spot kan drijven, toont dat hij niet bang is om zichzelf in vraag te stellen. Daar gaat een diepgeworteld vertrouwen vanuit. Als internetpastor ben ik veel bezig met sociale media en daar zie ik heel wat negativisme, ook onder christenen. Vaak heeft dat te maken met de angst om twijfel toe te laten en zelf de ruimte in te vullen die het christelijke geloof biedt. Pas als je niet bang bent om een vrije vogel te zijn, kan je in gesprek gaan met jezelf en met andersdenkenden. Humor sloopt muren en helpt om het gesprek aan te gaan. Humor drijft op de goede balans tussen spot en ernst. Als ik mezelf helemaal niet ernstig neem, blijft de humor beperkt tot gezwans. Goede humor is nooit respectloos.

Pedro de Ribadeneira sj is lange tijd een naaste medewerker geweest van Ignatius van Loyola. Later werd hij zijn eerste officiële biograaf. Ribadeneira beschreef heel concreet de wijze waarop Ignatius bestuurde. De komende weken krijgt u regelmatig een “tip” van Ignatius. "Bijzondere voorzichtigheid en reserve moeten er in acht genomen worden, als het er om gaat mensen, van wie wij een of andere weldaad hebben ontvangen, voor God te winnen. Wij behoren hun onze dankbaarheid te betuigen, zonder ons echter tot vleierij te verlagen en zonder ons ambt omlaag te halen. We moeten hun te verstaan geven, dat onze dankbaarheid op de allereerste plaats naar God uitgaat, en dat zij er zelf veel bij winnen, als zij ons goed doen omwille van Hem. Wij behoren niet méér aan te nemen dan wij voor ons onderhoud nodig hebben, en alleen van mensen die hun vrijgevigheid laten dienen voor de vooruitgang van hun ziel, en die het als een genade van God beschouwen, dat zij aalmoezen kunnen geven. Want ge

Monniken en monialen gunnen het zichzelf om hun levenlang te vasten. Om de grote feesten des te intenser te kunnen beleven doen ze er graag nog een schepje bovenop. Dat geldt in het bijzonder voor Kerst en Pasen. Ja, u heeft het wel degelijk goed gelezen. Zij gunnen zichzelf dat. Het is hun eigen keuze. Het is bepaald geen droeve plicht die zij er node moeten bijnemen. Het maakt deel uit van het contract waarvoor zij, in alle vrijheid, hebben gekozen door in te gaan op hun monastieke roeping. Eeuwenlange ervaring heeft geleerd dat dit vasten een bijzondere stimulans is in de zoektocht naar God   Ik ben geen monnik. Toch ben ik echt blij met de 40-dagentijd. Ik hoop dat het ook dit jaar intense weken zullen zijn van meer aandacht, verbondenheid en ontvankelijkheid. De drie klassieke ingrediënten van de 40-dagentijd zullen daar wellicht ook nu bij helpen: vasten, gebed en solidariteit. De drie versterken elkaar, vullen elkaar aan.   Het vasten helpt om scherper te voelen. Meer soberheid

  Biddenonderweg.org bied je voor deze 40-dagentijd graag een speciale podcast aan. Deze podcast laat je toe om biddend na te gaan hoe het je gaat gedurende deze bijzondere tijd. Hoe je voornemens voor deze periode je dichter bij de Heer brengen en wat je eventueel kan bijschaven om dit nog te versterken. Klik hier om de podcast te beluisteren.

Pedro de Ribadeneira sj is lange tijd een naaste medewerker geweest van Ignatius van Loyola. Later werd hij zijn eerste officiële biograaf. Ribadeneira beschreef heel concreet de wijze waarop Ignatius bestuurde. De komende weken krijgt u regelmatig een “tip” van Ignatius. "De uitzonderlijke wijsheid van Vader Ignatius viel ook op te merken bij een punt van het grootste belang, namelijk de kunst om zich van zijn onderdanen te bedienen. Want soms gebeurde het dat iemand van de ene kant grote talenten had om te onderwijzen, of te preken, of met vorsten om te gaan, of een ander apostolaat uit te oefenen; en van de andere kant tot zijn vernedering en als teken van de menselijke zwakheid, tegelijk met deze talenten enige onvolmaaktheden en gebreken had, die het goede dat hij zou kunnen doen konden ontluisteren en bederven, en hem zouden verhinderen de vruchten voort te brengen die men van hem kon verwachten. Maar de bovennatuurlijke en voorzichtige wijsheid van Vader Ignatius was zó gro

Vandaag begint voor de christenen de 40-dagentijd, vaak de “vasten” genoemd. Deze liturgische periode wint snel opnieuw aan belang bij de christenen. Ook in de media. De zichtbare aanwezigheid van de islam in onze landen, en dus ook van de ramadan, is hier zeker niet vreemd aan. Vaak worden vasten en ramadan als min of meer identiek voorgesteld. Toch zijn hun inhoud en betekenis erg verschillend. Ze hebben punten gemeen: het is een periode van vasten, gebed, solidariteit en, ten gronde, van bekering en terugkeer tot God. Toch is hun betekenis én inhoud anders. De veertigdagentijd is een voorbereiding van het Paasfeest en herdenking van de 40 jaar die de Hebreeën in de woestijn hebben doorgebracht en de veertig dagen van Jezus in de woestijn. De ramadan is noch de voorbereiding van een feest, noch de herdenking van een gebeurtenis. De ramadan is in de eerste plaats een maand van vasten. Komt daarbij dat de inhoud en vorm van het vasten heel verschillend is. Voor de christe

In dit video-interview met de EO geeft Nikolaas Sintobin sj concrete tips over soms onvermoede vormen van vasten. Ook heeft hij het over het waarom van het vasten.

Waarom zou je vasten in de 40-dagentijd? Wat kan helpen om er zeker van te zijn dat het vasten ook daadwerkelijk zijn doel bereikt.  In deze video geeft Nikolaas Sintobin sj je enkele tips om van deze 40-dagentijd een boeiende en verrijkende ervaring te maken. Wat het bidden betreft beveel ik je graag onze digitale 40-dagenretraite aan: De steen is weggerold . Ben je nog niet ingeschreven, dan volstaat het je mailadres op te geven via  www.ignatiaansbidden.org . 

Over enkele dagen gaat de nieuwe digitale 40-dagenretraite van de jezuïeten van start. Schrijver is deze maal Rita Loyens. Lees hier een interview met haar . Ben je nog niet ingeschreven, dan volstaat het je mailadres op te geven via www.ignatiaansbidden.org .  Ziehier wat Rita antwoordde op de vraag:  De titel van de retraite is ‘De steen is weggerold’. Wat heeft u daarmee willen zeggen? “Ik wil vooral de hoop van ons christen-zijn laten doorklinken. ‘De steen is weggerold’ spreekt die hoop op de Paasmorgen uit. Ook in de diepst donkere dagen van ons leven is het belangrijk het licht te willen zien. Soms is het maar een klein stipje. Maar hoe meer we ons erop richten en het toelaten, hoe meer het schijnen gaat.”

Zonder regel en maat worden goed in kwaad en deugd in ondeugd veranderd. Ignatius van Loyola

Wat is waarheid, wat is bedrog? Kan je jezelf bedriegen? Deze liftjongen lijkt er alvast zelf in te geloven.   Wat is waarheid volgens jou? Wat maakt dat je gelooft of iets echt is dan wel leugen?

Pedro de Ribadeneira sj is lange tijd een naaste medewerker geweest van Ignatius van Loyola. Later werd hij zijn eerste officiële biograaf. Ribadeneira beschreef heel concreet de wijze waarop Ignatius bestuurde.  "Met de grootste zorg waakte hij over de goede naam en faam van al zijn onderdanen, en wel op twee manieren. Ten eerste sprak hij altijd gunstig over hen en gaf hij blijk van achting voor eenieder. Hij maakte de fouten van iemand niet openbaar, tenzij een gebiedende noodzaak hem verplichtte om raad te vragen om het kwaad te verhelpen. En zelfs in dat geval praatte hij er nog niet met twee mensen over, als hij kon volstaan met één. En als het voldoende was zich tot twee mensen te wenden, dan ging hij niet naar een derde. Zonder iets te overdrijven zette hij dan op eenvoudige wijze uiteen wat er was voorgevallen. Op de tweede plaats strafte hij streng diegenen, die kwaad spraken over hun medebroeders of die door hun gesprekken aanleiding konden geven om minder goed over hen

Luisteren is veel moeilijker dan spreken of kijken. Wanneer ik spreek of kijk, dan ben ik het middelpunt, en dat ligt mij. Maar wanneer ik luister, dan wordt de ander het middelpunt en dat vraagt veel meer van me. Luisteren betekent mijn zwaarte­punt vastpakken en dat gedurende enige tijd in de ander ver­plaatsen.  Het vraagt een grote inspanning om dit een tijdje vol te houden. Het betekent dat ik me leeg maak van mezelf om me te laten vullen met de ander. Piet van Breemen sj