"In alle dingen"

Herkenbaar?  Reden tot ergernis? Of gewoon een snelweg naar nederigheid?

Onderstaand toespraakje werd gehouden door Gregory Brenninkmeijer sj op het feest van de laatste geloften van Ward Biemans sj en Wiggert Molenaar sj. Gregory zelf noemde het een liefdesverklaring aan de Sociëteit van Jezus Antwerpen, 26 augustus 2017 Dierbare Ward en Wiggert, Als een van de Amsterdamse Jezuïeten zijn  laatste geloften  aflegt in onze Socïeteit, dan is het vanzelfsprekend dat een van de Amsterdamse jezuïeten het woord voert. Ik ervaar het als een eer om daartoe uitgenodigd te zijn.  Als er twee Nederlandse jezuïeten hun laatste geloften afleggen, en ik bij die gelegenheid mag spreken, dan wordt de eer groter en de uitdaging flinker.  Dat jullie je laatste geloften afleggen op de dag dat wij het einde gedenken van de Nederlandse en de Vlaamse provincies, en het begin vieren van de onafhankelijke regio van Europa's Lage Landen, maakt deze gelegenheid historisch. Laatste geloften hebben volgens mij een driedubbele betekenis: Je wordt er allereerst to

Bert Daelemans sj is theoloog en geeft les aan onze theologiefaculteit in Madrid. Deze zomer woonde hij een concert bij in Brugge. Onderstaande overweging is daar de vrucht van. Op een zomerse avond woon ik in Brugge een concert bij. Proper, keurig, braaf paraderen Boccherini en Haydn door de zaal. Een oudere man voor mij valt voortdurend in slaap; tevergeefs pogen tedere tikjes van zijn vrouw zijn charmant gesnurk te temperen. Een interessante herademing is een intiem, mysterieus, klagend Miserere van Andriessen. Toch is het slechts in het laatste deel van een Mozartsymfonie dat er wat gebeurt: alsof het orkest ontwaakt; de muziek wordt pittig, fris, jong, speels, gedurfd - een heuse ervaring. De muzikanten wisselen een schalkse glimlach, ze zitten losser in hun vel, het is heerlijk om dit bij te wonen. Een waterval van vuur en vonkjes. Die springen over in het publiek; dat is dan ook terecht dankbaar, opgenomen in die waterval en geen toeschouwers meer. Met dezelfde meesterlij

Onderstaand citaat verschijnt vandaag op www.gewijderuimte.org “De richting van een authentiek leven is er altijd een die anderen van dienst is. Het kan een leven zijn van contemplatief gebed in een klooster, in een dienstverlenend beroep, als opvoeder of als ondernemer dat mensen uit armoede verheft. Het kan eenzaam zijn of in familieverband. Het kan betrokkenheid zijn in de politiek of sociaal activisme. Het kan zijn in de geneeskunde, de academische wereld, het bedrijfsleven, de wereld van het entertainment, bij de overheid, bij de rechterlijke macht of welk ander gebied ook maar. Maar uiteindelijk is authentiek leven, om de heilige Johannes Paulus II te citeren, een kwestie van onderlinge afhankelijkheid, van zichzelf inzetten voor het algemeen belang. Het is in zijn meest fundamentele realiteit een kwestie van een persoon die begrijpt dat zijn eigen welzijn nauw verbonden is met het welzijn van anderen en dat een authentiek leven er een is dat een verantwoordelijkheid in

Vandaag, 18 augustus, vieren de Kerk, en de Sociëteit van Jezus in het bijzonder, het feest van de heilige Alberto Hurtado sj  (1901-1952). Graag nodig ik je uit om te kijken en te luisteren naar onderstaande video met beelden van deze merkwaardige man. Je hoort er ook zijn stem. Meer in het bijzonder het begin van een homilie. Ik vind zijn woorden heerlijk. Ik heb ze alvast voor je vertaald uit het Spaans. “Wat is de zin van het leven? Waarom is de mens op de Aarde? De verschillende filosofische systemen proberen antwoorden te geven. Het is armoe troef. Ze bevredigen ons hart niet. Het christendom, daarentegen, geeft ons een heel troostend antwoord. De mens is op Aarde omdat er Iemand was die van hem hield: God. De mens is op Aarde om te beminnen en om bemind te worden. Als je liefdevol kijkt, zoals je dat waarschijnlijk wel eens doet, naar God’s werk in de natuur: de sterren in de nachtelijke hemel, de besneeuwde bergen of de groene velden, dan stel je je de vraag:   waa

Op www.igniswebmagazine.nl  verscheen een bijdrage van de hand van Peter van Dael sj, kunsthistoricus. Vertrekkend van een gravure probeert hij, doorheen de visuele en litteraire heen, door te stoten naar de kern van het mysterie dat de Katholieke Kerk vandaag viert. Hieronder een uittreksel uit de overweging van Peter van Dael sj "Op het feest van Maria Tenhemelopneming vieren de gelovigen hun roeping. Waartoe zij geroepen zijn, wordt hun in beelden en visioenen voorgehouden. En ook de weg daartoe: het is de weg van de kleine dienstmaagd, die niet uit is op macht en rijkdom, maar gelooft in haar roeping, en haar rijkdom zoekt in God, die de geringen verheft en de hongerigen overlaadt met gaven. Zij vieren een visioen, dat werkelijkheid wordt telkens wanneer zij kiezen voor dienstbetoon in plaats van machtsvertoon." Klik hier om het volledige artikel te lezen.

Mark Logtenberg sj is Nederlands jezuïet in opleiding. Hij studeert “Middel East Studies” in New York. Deze zomer verblijft hij in Amman (Jordanië) om Arabisch te studeren. Mark schrijft deze zomer regelmatig gastblogs.             Wat mij altijd aangetrokken heeft tot de Sociëteit van Jezus is haar internationaliteit. Daar heeft ze mij persoonlijk nooit tekort in gedaan. Dankzij haar heb ik mijn noviciaatsjaren in Birmingham doorgebracht, studeer ik in New York en ben ik nu in Jordanië voor een studie Arabisch. Ik zie mijzelf als gevoelig voor verschillen tussen culturen en levensnormen. Maar helaas …             In Jordanië loop ik constant tegen mij eigen vooroordelen aan. Oh, een groep jonge mannen die op straat samen koffie drinken, daar loop ik toch maar met een boogje omheen. Die meisjes daar: toch jammer, dat ze hun haar moeten bedekken. Waarom is de Islam zo denigrerend jegens vrouwen? Natuurlijk wil een taxichauffeur of winkelier me oplichten want hij is Arabier…