Posts

Posts uit april, 2022 tonen

Gevoelens: er wordt veel over gesproken maar weinig mee gedaan

Afbeelding
Tien tips om te leren uit je gevoelens ( 1/10) Deze tips van Nikolaas Sintobin sj zijn geïnspireerd door de onderscheidingskunst van Ignatius. Neem je gevoelens ernstig. Veel mensen vegen zomaar hun gevoelens van tafel als het wat spannend wordt. Als het gaat over belangrijke aangelegenheden lijkt alleen de ratio betrouwbaar. Ten onrechte. Ook dan blijft het hart een belangrijke informatiebron voor je diepste verlangen. Besteed hierbij niet enkel aandacht aan sterke gevoelsbewegingen. Die zijn uitzonderlijk. Vaak blijken subtiele, soms nauwelijks merkbare gevoelens uiteindelijk belangrijker. Je leven is er namelijk vol van. Zij kunnen je helpen om scherper te zien wat je dag in dag uit gelukkig dan wel ongelukkig maakt. Dit citaat komt uit:  Nikolaas Sintobin, Leven met Ignatius, Meinema/Averbode, 2015, 96 pagina's, 14,5€ Klik hier om dit boek te bestellen vanuit Vlaanderen Klik hier om dit boek te bestellen vanuit Nederland

Als een appel vrij wil worden

Afbeelding
  Deze appel wil zich bevrijden van de boom. Het kost hem enorme moeite. Het resultaat is niet echt overtuigend. Wat is vrijheid voor jou? Wie of wat helpt jou om te groeien in vrijheid?

Hoe de duivel het liefst tewerk gaat

Afbeelding
" Wanneer de duivel iemand wil aanvallen trekt hij eerst op verkenning om na te gaan aan welke zijde de verdediging het zwakste is of slecht opgesteld. Vervolgens maakt hij zijn kanonnen klaar om een doorbraak te forceren op die plaats ." Ignatius van Loyola

Kan ik verrijzen zonder de anderen? (5/5)

Afbeelding
Liefde sterker dan de dood (5/5)     In de verrijzeniservaring heeft de gelovige gemeenschap een unieke plaats. Die zekerheid van 'ik ben niet meer alleen' heeft niet enkel haar grond in onze verbondenheid met de levende Heer, die ons in naam van God terug tot leven roept. Ze wordt ook tastbaar gemaakt door onze verbondenheid met elkaar juist op dat vlak. De ervaring van te herleven is zó opbeurend, dat niemand ze voor zichzelf kan houden. Men moet het doorvertellen. "Hou me niet vast (enkel voor jezelf); ga eerder naar mijn broeders en zeg hun...."(Joh 20:17). Zo roepen wij elkaar terug tot leven in Zijn naam. Dat schept een innige band tussen mensen. De verrijzenis-ervaring roept de gemeenschap tot leven. Die gemeenschap zijn wij, hier. Een anonieme jezuïet

Is er voor kikkers reden om dankbaar te zijn? - Tekenfilm

Afbeelding
Twee kikkers doen wat kikkers horen te doen. De uitkomst is erg verschillend. Alles wijst erop dat het leven voor één beide kikkers erg moeilijk zal worden. Toch heeft de een niet niet meer verdienste dan de ander. Geluk en pech liggen dicht bij elkaar. Dat geldt ook voor mensen. Ben jij dankbaar voor het gewone dagdagelijkse leven dat je zomaar elke dag te beurt valt?

Is de verrijzenis een soort kick-ervaring? (4/5)

Afbeelding
Liefde sterker dan de dood (4/5) Die persoonlijk doorleefde doodservaring is op een ander vlak fundamenteel. Zij doet ons inzien dat wij het niet zijn die ons terug tot leven roepen. Het herleven wordt ons geschonken. "Vanavond nog ben je met Mij...", zei Jezus tot zijn medegekruisigde. Het wordt ons geschonken met die zekerheid : 'ik ben niet meer alleen om verder te sukkelen...'  Hierin juist verschilt zij van de kick-ervaring. Deze grensoverschrijdende ervaring waaraan de postmoderne mens verslaafd geraakt, orchestreert hijzelf, om zichzelf het bewijs te geven dat hij niet ondergaat in de stroom van de gebeurtenissen. Het is een momentane bevestiging van het onverzekerde 'ik', een individuele en voor mezelf geldende identiteitsaffirmatie (zie L. Boeve, Onderbroken traditie, pp. 70-73). Dat herleven wordt ons geschonken, zeiden we, en wel zo: het zal ontkiemen juist vanuit die plaats in ons hart waar wij ooit gekozen hebben voor de liefde,   waar

Kan je vandaag nog in Jezus geloven zoals 2000 jaar geleden? - Homilie van Nikolaas Sintobin sj

Afbeelding
Homilie van Beloken Pasen Een tijd geleden bracht ik het WE door met een jong koppeltje. Ze zijn 25 jaar oud en kennen elkaar reeds 8 jaar. Ze wonen beiden in Parijs. Beide jonge mensen willen trouwen met elkaar en gedurende dat WE hebben we hun huwelijk voorbereid. Ik vroeg hen me uit te leggen wat het christelijk geloof voor hen precies betekent.   Hoewel ze dit niet afgesproken hadden, vatten ze elk hun geloof in drie punten samen: 1)     een aantal waarden; 2)     een relatie tot een liefhebbende God; 3)     en een houding van verantwoordelijkheid naar de andere mensen. Ik zei hen vervolgens   dat christenen deze drie punten gemeenschappelijk hebben met Joden en moslims. Dat, bijgevolg, deze drie elementen, hoe belangrijk ook, niet typisch christelijk zijn. Beiden waren verbouwereerd. Ik denk nochtans dat vele christenen desgevraagd een gelijkaardig antwoord zouden geven. Het Evangelie van deze Beloken Pasen gaat hierover: het geloof in Jezus als d

Hoe de verrijzenis nú reeds ervaren? (3/5)

Afbeelding
Verrijzenis (3/5) Om tot nieuw leven te komen moet men eerst groeien doorheen een rouwproces, een proces van aanvaarding en verwerking van het verlies, van de illusie, de eigenlijke doodservaring. Bepaalde affectieve banden die men had met wie of wat men verloren heeft (een persoon, een ideaal betreffende een of meer personen, een levensdroom, een zelfbeeld) moeten losgelaten worden, zodat men die persoon, dat ideaal, zichzelf, in een ander 'licht' kan zien, en er een ander soort relatie mee kan aangaan, een relatie opgebouwd vanuit de situatie waarin ik/wij nu sta(an). De eerste personen aan wie Jezus verschijnt als de herlevende, de verder levende, de anders levende, zijn juist die mensen met wie Hij heel nauwe affectieve banden had (zijn moeder, sommige vrouwen) en die dus ook diep persoonlijk geraakt werden door dat verlies, en het elk op zijn/haar manier moesten verwerken. Maar Hij vraagt hen ook die banden los te laten ("hou me niet vast… ") en die

De vrouw en de vis: er is een probleem

Afbeelding
Echte vriendschap of liefde zijn gebaat met wederkerigheid. Een uitgepuurde Japanse tekenfilm. NB: kijk aandachtig naar de inhoud van de vuilnisbak

Is geloof in verrijzenis louter romantiek? (2/5)

Afbeelding
Liefde loopt niet zomaar over in eeuwigheid. Dat is romantiek. Werkelijke liefde botst altijd ergens tegen de dood aan. Mensen hebben dat ervaren. Ook Gods liefde, die Hij ons betuigde in zijn Zoon, botste in Hem tegen de dood aan. De dood van het kruis. Het kruis, als symbool, wijst er juist op dat het, op de eerste plaats, in elke werkelijke liefde gaat om een stuk innerlijke dood, en niet zozeer om een fysieke dood. Het is de dood van de ontgoocheling, van de ontmoediging, van de afwijzing, de verlatenheid, de vereenzaming. Dat gevoel dat men, met zijn zoeken naar echte liefde, met zijn pogingen om het zo goed mogelijk te doen, in de illusie geleefd heeft, en nu helemaal op zichzelf terugvalt. "En wij die gehoopt hadden..." zeggen de twee die naar Emmaüs trokken. (zie ook Jes. 49). Ook Jezus voelde zich verlaten met zijn ‘liefdedroom’, en als verstoten uit de liefde van de Vader. Hoeveel koppels botsen niet aan tegen die ontnuchterende vaststelling : "Wij die

Verrijzen, wat wil dat nú eigenlijk zeggen? (1/5)

Afbeelding
liefde sterker dan de dood (1/5) Wij staan nu voor de vraag : en als ik nu tot het uiterste gegaan ben, en ik lig daar, leeg, uitgeput, opgeteerd, opgebrand, of als ik het gewoon niet meer zie zitten, wat dan ? Ofwel geef ik me, in wanhoop, aan de dood over, aan haar werk in mij, in mijn leven (de keuze van Judas). Ofwel, kijkend naar Jezus, bedenk ik dit. Alles wat uit liefde gedaan werd, alles wat ooit met liefde gedaan werd, heeft eeuwigheidswaarde. Mensen hebben dat altijd op een of andere manier aangevoeld, en ook uitgezegd, uitgebeeld, uitgezongen. Het is niet om niets dat men ‘amour’ zo dikwijls met ‘toujours’ laat rijmen. Liefde berust immers in God. Zij is zijn diepste eigenheid en eeuwigheid.  Daarom kan Hij onmogelijk iemand die geleefd heeft vanuit de liefde, en naar de liefde toe, in de dood achterlaten, Hij de God van het Leven. Zo zagen het de leerlingen van Jezus (Hand. 2:24-28). Een anonieme jezuïet

Geloven in de verrijzenis, ook in deze wereld: wijlen Frans van der Lugt sj vertelt

Afbeelding
In de zomer van 2012 gaf wijlen Frans van der Lugt sj onderstaand getuigenis over wat hij meemaakte in het belegerde Homs.   En dan het Paasfeest. Weer iedereen in de mis. Dood, leven, verrijzen. Wat hebben die mensen een natuurlijk Paasgeloof. Onder bombardementen zijn ze op de vlucht geslagen. Alles hebben ze verloren, maar hun geloof in het leven niet. Ze kunnen nog glimlachen, dienstbaar zijn, kinderen blij maken. Ze zijn naakt en met lege handen door de dood heen getrokken, op weg naar nieuwe levensmoglijkheden. Hun geloof heeft niets kunstmatigs, maar komt opborrelen uit een levensbron die diep in hun aarde huist. Laatst zat ik in mijn volkswagenbusje uit 1976 en zag ik op de weg naar Damascus vluchtelingen langs de weg staan, een paar mannen, een hoop vrouwen en kinderen. Een man droeg een oud kinderwagentje en een vrouw de baby. Iedereen, zo'n twintigtal, kon bij mij de wagen in. ‘Waar komen jullie vandaan?’ ‘We zijn weggevlucht uit ons dorp, mannen wilden ons af

De verrijzenis van Jezus is geen toverpilletje - Homilie van Nikolaas Sintobin sj voor Pasen

Afbeelding
        Homilie voor Paaszondag Handelingen 10,34a.37-43                 Kolossenzen 3,1-4                   Johannes 20,1-9 Als ik denk aan Kerstmis, dan komen spontaan woorden bij me op als familie en gezelligheid. Als ik denk aan Pasen, dan voel ik vreugde en hoor ik het halleluja van Händel weerklinken. Als ik echter de evangelietekst van deze paaszondag lees, dan vind ik geen spoor van die vreugde of van de muzikale overdaad van Händel terug. Integendeel. Johannes biedt een bijna onderkoelde beschrijving van de ontdekking van het lege graf en van het begin van het verrijzenisgeloof. Ook de daaropvolgende scène van het johannesevangelie, de ontmoeting tussen Maria van Magdalena en de verrezen Jezus, is nog steeds stil en aarzelend. Het is pas naar de avond van die dag toe, als Jezus zijn angstige leerlingen ontmoet, dat voor het eerst sprake is van vreugde. De vreugde van het geloof in de verrijzenis is    duidelijk niet zomaar gekomen. Pasen is geen toverpilletje dat de pijn van h