"In alle dingen"

Wie Ignatius van Loyola zegt, zegt onderscheiding van de geesten . In deze serie bespreek ik uiteenlopende aspecten van deze ruggengraat van de ignatiaanse spiritualiteit. Meer in  het bijzonder over wat te doen als het je niet goed gaat.  (12/13)  Drie “tactische” tips van Ignatius over omgaan met verleidingen of bekoringen (2/3) Een aspect van de aantrekkingskracht van bekoringen is dat ze verborgen willen blijven.  Het rustig uitspreken van deze gedachten aan een vertrouwenspersoon helpt vaak om ze te ontmaskeren als bekoring en om ze een deel, zoniet het geheel van hun aantrekkingskracht te doen verliezen.

"Het vraagt veel meer strijd om de inwendige mens te temmen dan de uitwendige mens, om de geest te veranderen dan de beenderen." Ignatius van Loyola

Wie Ignatius van Loyola zegt, zegt onderscheiding van de geesten . In deze serie bespreek ik uiteenlopende aspecten van deze ruggengraat van de ignatiaanse spiritualiteit. Meer in  het bijzonder over wat te doen als het je niet goed gaat (11/13). Drie “tactische” tips van Ignatius over omgaan met verleidingen of bekoringen (1/3) Het is niet wenselijk om in dialoog te treden met de bekoring. Want de listen van de verleider zijn onweerstaanbaar als je hem in de ogen gaat kijken. Als je hem een vinger geeft, grijpt hij meteen je hand, je gehele arm, en voor je het weet, lig je er helemaal. En toch zouden we zo graag  een compromis willen sluiten :  even proeven van de bekoring, het is toch zo zoet – om ons dan terug te trekken. En telkens opnieuw denken we dat we sterk genoeg zijn om te weerstaan …. Zo groot is de kracht van de bekoorder dat hij ons telkens opnieuw erop doet vertrouwen dat we voldoende sterk zijn … eigenlijk tegen beter weten in.  Neen, waarschuwt de wijze

Dit geheel van acht regels werd geformuleerd door de heilige Petrus Canisius sj , de eerste Nederlandse jezuïet. Met noemt het de "Codex canisiana". Ze beogen een aantal praktische tips aan te bieden over de wijze waarop een jezuïet dagdagelijks in het leven dient te staan, in het bijzonder in de omgang met andere mensen. Bij uitbreiding kan dit opengetrokken worden naar alle mensen van goede wil. Referentie is, uiteraard, het voorbeeld en de raadgevingen van Ignatius van Loyola himself. Sommige van deze regels kunnen, uit hun context getrokken, schokken. De individuele regels kan je maar ten volle naar waarde schatten als je ze leest samen met de andere (vb regel nr 1 en nr 5, regel nr 3 en nr 6). Zoals steeds in de ignatiaanse spiritualiteit, gaat het bij deze regels niet over alles of niets, over wit of zwart. Wel over het vinden van een steeds veranderend evenwicht tussen uiteenlopende spanningsvelden. Complex dus, en niet makkelijk. Net zoals onze hele mensenwerk

Jean-Claude Hollerich sj is de aartsbisschop van Luxemburg en  kardinaal. Onderstaande commentaar hoorde ik uit zijn mond tijdens een vergadering.   De aartsbisschop had het over de spanningen binnen de wereldkerk aangaande de kerkpolitiek van paus Franciscus. Neen, uiteindelijk gaat het hier niet over een tegenstelling tussen conservatief en progressief, zei Hollerich. Wel over wrijvingen tussen christenen die denken vanuit een systeem en christenen die zichzelf, zoals Franciscus, zien als mensen van de weg, mensen onderweg en dus, per definitie, in beweging.   Ik moest meteen denken aan Gaudete et exsultate, de apostolische exhortatie van de paus uit 2018. Daarin waarschuwt Franciscus onder meer voor de valstrik van de gnose, het herleiden van het christelijk geloof tot een gesofisticeerd kennissysteem. Als je gaat rommelen aan zo’n intellectuele constructie dan dreigt de interne logica ervan in het gedrang te komen en kan het systeem in mekaar storten.   Katholieken zi

Als je ziet dat de bestuurster in de auto achter jou onwel is geworden, wat doe je dan? Voor deze man was het antwoord duidelijk. Wat zou jij doen in zo'n situatie?  

Wie Ignatius van Loyola zegt, zegt onderscheiding van de geesten . In deze serie bespreek ik uiteenlopende aspecten van deze ruggengraat van de ignatiaanse spiritualiteit. Meer in  het bijzonder over wat te doen als het je niet goed gaat. (10/13) Het “goed gevoel”: deugddoend maar niet onontbeerlijk. Ignatius relativeert sterk het belang van het “goede gevoel”. En wel op twee manieren. Ten tweede , en samengaand met de eerste : je bent tot meer in staat dan je wel denkt. Er zit meer kracht in je dan je durft te vermoeden. Je bent sterker dan je je misschien wel zelf voelt. Plus est en vous ! De Geest is steeds werkzaam, ook al voel je Hem niet.  Dit is geen aansporing tot onverantwoorde krachtpatserij of om zomaar over je grenzen te gaan. Maar wel een uitnodiging van Ignatius om erop te vertrouwen dat je de nodige kracht zult krijgen en dat het belangrijk is om hierin te durven geloven, ook al voel je je zwak en kwetsbaar.

"Het volstaat niet dat ikzelf op mijn eentje God zou dienen: ik moet ertoe bijdragen dat de ieders hart Hem bemint en dat alle tongen hem prijzen." Ignatius van Loyola

God is de Schepper, de bron uit wie alles voortkomt,. Alles is van Hem afhankelijk, seconde na seconde. God is het mysterie dat mijn bestaan tot bloei laat komen. God is groot. Hij is groter dan het universum. En tegelijkertijd is God de ons meest nabije. Hij verblijft in iedere molecule van mijn lichaam. Gods bewustzijn omvat alles en is aanwezig in al mijn gedachten en verlangens. Niets van mij is Hem vreemd. Alles is hier volkomen mysterie. Ik ben niet meer dan een pakket geschenken: alles wat ik heb en ben is een geschenk van een Ander. God laat mij enigszins in zijn goddelijke volheid delen. Mijn lichaam is een geschenk. Net zoals mijn verstand, mijn wil, mijn talenten en vaardigheden. Ik bezit het geestelijke geschenk van geloof, hoop en liefde. Al deze geschenken maken mij tot wie ik ben en worden mij toevertrouwd om mijn   verwantschap met God en mijn verbondenheid met Hem te koesteren. Een geschenk, zoals we weten, verwijst naar liefde. Ik word tot bestaan bemind,

Wie Ignatius van Loyola zegt, zegt onderscheiding van de geesten . In deze serie bespreek ik uiteenlopende aspecten van deze ruggengraat van de ignatiaanse spiritualiteit. Meer in  het bijzonder over wat te doen als het je niet goed gaat. Het “goed gevoel”: deugddoend maar niet onontbeerlijk. Ignatius relativeert sterk het belang van het “goede gevoel”. En wel op twee manieren. Ten eerste omschrijft Ignatius de toestand waarin je je slecht voelt, en dus de afwezigheid van dat goede gevoel, als een “beproeving”. Meer nog, hij stelt dat, als die droefheid al niet gewild is door God, dat God er zich alvast niet tegen verzet heeft. Met andere woorden, als God het heeft toegelaten, dan moet daar blijkbaar iets goed uit kunnen voortkomen. Twee dingen kunnen hier uit afgeleid worden. Ø   Hoe wenselijk en deugddoend dat goede gevoel ook is, het is blijkbaar een verkeerde voorstelling (bekoring) te denken dat dat goede gevoel levensnoodzakelijk zou zijn. Anders zou God niet

Wat is een geslaagd leven? Gelukkig zijn is niet zozeer geen tegenslag hebben. Wel om te leren omgaan met “het menselijk tekort, wanneer  en zoals dit zich aandient. Echte humor speelt net hierop in. De violist in onderstaande video toont dat een “geslaagd concert” mogelijk is, niettegenstaande …

Ignatius geeft de raad om na de gebedstijd een korte terugblik te werpen om na te gaan “hoe het mij in de gebedstijd vergaan is”.  Spontaan denk je dan waarschijnlijk   aan de gedachten, die in je opgekomen zijn. Die zijn inderdaad belangrijk, maar niet het belangrijkste. Daarbovenuit gaat: de ervaring van een harmonie tussen God en mij. Ignatius noemt dat “vertroosting”. Het is een innerlijke beweging, waarbij de mens zich bij God geborgen ervaart en de liefde van en tot God in zich voelt ontvlammen. Je kunt deze ervaring niet zelf oproepen. Het moet je gegeven worden; anders is het niet echt. Het is wel belangrijk, er voor open te staan. Welnu, de gedachten, die met zo’n ervaring gepaard gaan, die zijn belangrijk, daar moet je iets mee doen. Vertroosting is eigenlijk elke vermeerdering van hoop, geloof en liefde en elke innerlijke blijdschap, die een oproep en een aantrekking inhoudt tot het goddelijke. Piet van Breemen sj en Hans van Leeuwen sj

Het hoeft geen stradivarius te zijn. Schoonheid spreekt voor zich.  Ook – en vooral - in het eenvoudige en het kleine. Met dank aan Christophe

Wie Ignatius van Loyola zegt, zegt onderscheiding van de geesten . In deze serie bespreek ik uiteenlopende aspecten van deze ruggengraat van de ignatiaanse spiritualiteit. Meer in  het bijzonder over wat te doen als het je niet goed gaat.  (8/13) Drie mogelijke verklaringen waarom je je droef voelt (3/3) Een derde mogelijke verklaring die Ignatius noemt, is zonder meer een uitnodiging om te groeien in geloof. Je doet alles wat je kan. Je bent bovendien bereid om af te zien van onmiddellijke “tegenprestaties” of “beloningen” voor je inspanningen. En toch houdt de droefheid aan. Dan kan je de ervaring van dorheid, van afwezigheid van het genieten …. proberen te ervaren als een uitnodiging om te groeien in nederigheid en bescheidenheid. Want je stelt het nu zelf vast: hoezeer je ook je best doet, uiteindelijk hangt het niet af van jezelf. Ook al denken we vlot dat, als het ons goed gaat, dat dit een beloning is voor onze “verdienste” en dat we het dus in de eerste plaat

"Als je iets tot een goed eind wil brengen, dan moet jij je aanpassen aan de taak, en niet de taak aan jou." Ignatius

Wat doet het kijken naar deze beelden met je? Hoe voel je je erbij?   Hoe zou jij reageren mocht aan het bus- of tramhokje een wildvreemde jongeman je vragen zijn das te knopen, voor zijn eerste jobinterview?   Wie zich kwetsbaar opstelt heeft iets onweerstaanbaar.   Durf jij je soms kwetsbaar opstellen?  

Wie Ignatius van Loyola zegt, zegt onderscheiding van de geesten . In deze serie bespreek ik uiteenlopende aspecten van deze ruggengraat van de ignatiaanse spiritualiteit. Meer in  het bijzonder over wat te doen als het je niet goed gaat.  (7/13)  Drie mogelijke verklaringen waarom je je droef voelt (2/3) De tweede mogelijke verklaring die Ignatius aanbiedt is van een heel andere natuur. Hij stelt voor om deze periode van droefheid te beschouwen als een uitnodiging om te groeien in gratuiteit, om de gemaakte keuzes te verdiepen, om te komen tot datgene waar het eigenlijk op aan komt.  De vreugde die je voordien mocht ervaren was aangenaam, deugddoend en levengevend.  Maar misschien is het toch niet in de eerste plaats om die reden dat je doet wat je doet. Is er niet ergens sprake, ook bij jou van een diepere gedrevenheid en, misschien zelf van een  voldoening op een nog veel dieper niveau … ? Nog anders gezegd, misschien kan je het wel aan niet onmiddellijk beloond te wor

Verstrooiingen Geen mens kan bidden zonder verstrooiingen. Ze zijn lastig en vervelend. Maar ze zijn ook onvermijdelijk. Maak je daar geen illusies over. Maar probeer er zo goed mogelijk mee om te gaan. Sommige verstrooiingen zijn als lastige vliegen. Ze komen en ze gaan weer. Laat je daar dan niet op in. Ga gewoon door met je eigen gebed en laat je niet irriteren. Maar er zijn ook verstrooiingen die zich hardnekkig nestelen in je gebed en die je niet kwijt kunt raken. Maak ze dan tot thema van je gebed. Blijkbaar zijn ze zo belangrijk voor je, dat je ze niet kunt afschudden. Dan zijn ze ook de moeite waard om ze met God te delen en ze Hem voor te leggen. Dat kan tot een heel authentiek gebed voeren. Een bemoedigende tekst van de heilige Frans van Sales (1567-1622): “Als je hart afdwaalt, breng het dan voorzichtig terug naar zijn plaats en stel het weer rustig in Gods tegenwoordigheid. En zelfs als je in je hele leven niets anders gedaan hebt dan je hart terug te brengen en

Mooie beelden over mooie mensen.

Wie Ignatius van Loyola zegt, zegt onderscheiding van de geesten . In deze serie bespreek ik uiteenlopende aspecten van deze ruggengraat van de ignatiaanse spiritualiteit. Meer in  het bijzonder over wat te doen als het je niet goed gaat.  (6/13)  Drie mogelijke verklaringen waarom je je droef voelt (1/3) Eerste mogelijke oorzaak . Het kan zijn dat we te weinig op het scherp van de snee leven. We geven onszelf niet de middelen om door te stoten tot de kern, tot datgene waarin we nochtans geloven en waarvoor we verlangen te kiezen. We leven te zeer in oppervlakkigheid (luiheid, gemakzucht, niet consequent zijn, drukte, mondaniteit, materialisme, …).  Niet echt verwonderlijk dat we hierin weinig voldoening vinden. Ten slotte kan je maar oogsten wat je zaait. Deze eerste oorzaak gaat dus over zaken die we zelf in de hand hebben. Hier gaat het over onze eigen vrijheid en verantwoordelijkheid.

Waar gaan we heen?  Is onze toekomst open of gesloten?  Is er perspectief, of staat alles van tevoren vast? Bij wat onderstaande, heel originele en behoorlijk filosofische, video suggereert voel ik me alvast niet lekker. NB: kijken tot het einde!

"Het is eigen aan Gods goedheid om met de grootste handigheid te verdedigen wat de duivel met de grootste verbetenheid aanvalt." Ignatius

Pedro Arrupe sj was Algemeen Overste van de Sociëteit van Jezus van 1965 tot 1983. Hij was een uitzonderlijk charismatisch, biddend man. Onderstaande tekst is van zijn hand.  Niets heeft zo’n daadkracht als het vinden van God, dat wil zeggen, het verliefd worden op een absolute en beslissende wijze. Datgene waar je verliefd op bent, datgene wat je verbeelding in de ban houdt, dat zal alles doorweven. Het zal bepalen wat je ’s morgens uit bed krijgt, wat je ’s avonds zal doen, hoe je je weekeinden zal doorbrengen, wat je zal lezen, wie je kent, wat je hart raakt en breekt, wat je vreugdevol en dankbaar tot verwondering brengt. Word verliefd. Blijf in die liefde. Dat zal alles bepalen. Pedro Arrupe sj